Decius - Vol. 1

Leaf

“Je waant je in Londen in het pillenstadium van de jaren tachtig.” De promotekst van deze plaat liegt er niet om. Decius is een conglomeraat van Liam en Luke May van Trashmouth records, Quinn Whalley (Warmduscher) en Lias Saoudi (Fat White Family). Zegt je niets? We bevinden ons in de wereld van acid house en disco, van verslavende, duistere grooves en extravagante escapades die het daglicht beter niet zien.

Om maar te zeggen, deze plaat van Decius swingt like hell. Je zit voortdurend in een roes van kille acidhousetunes (Masculine Encounter II) of van LSD doordrenkte, zware pompgrooves met een eindeloze repetitiviteit. In de hijgsamples of screaming girls, de vintage Roland 808-trommeltjes en wegdraaiende oscillator-effecten. Tot zelfs kale technobeats met diepe soulgrooves toe. Heerlijk rauw, maar met tegelijkertijd voorzien van een onmisbare “human touch”.

En dit Londens gezelschap doet dit niet enkel een dozijn keer met een andere vibe, maar vooral ook met een klasse die van elke track een feest maakt. Echt ELKE keer hebben wij zin om te feesten en dansen en smachten we terug naar de gouden tijden van de megadancings.

Toegegeven, soms gaat het er net iets te zwaar aan toe om in te huiskamer te beluisteren. Een song als Macbeth met erotisch gehijg, kille slagbeats en hikkende tunes is eerder geschikt voor een afterclub dan een hifi huisinstallatie. En opvolger Bitch Tracker II hoort met de moddervette protbeats in een industrieel pand thuis op een illegale technorave met keiharde stroboscoopflashes.

U hoort het al: we zijn serieus fan van deze “Volume 1”. In die mate zelfs dat we de Zillion-film en heel de hetze, die errond wordt opgehangen, smalend weglachen. Als we daarentegen de new beat en acid house-periode uit de jaren tachtig eens in de kijker zouden zetten, dan mag je Decius gerust voor de soundtrack opbellen! Je bent dus gewaarschuwd, beste luisteraar. Dit is een verdomd verslavende retroplaat met een gigantisch verslavende dancefactor. En nu laat je ons maar even met rust.