De Mens - 24 Uur

Petrol

Het gaat weer beter met De Mens, dank u. ‘Nooit Genoeg’ was een verademing na een mindere periode. En de groep heeft daar de vruchten van geplukt. Met ‘24’ proberen ze die lijn door te trekken.

De invloed van toetsenist David Poltrock op De Mens kan al een tijdje niet meer ontkend worden. Dat was al zo op ‘Nooit Genoeg’ en ‘24’ wordt er meteen mee ingezet. De doordringende Hammondklanken dragen opener Dit Zou Het Kunnen Zijn; in die mate zelfs dat de gitaar van Frank Vander Linden zowaar naar de achtergrond wordt gedrongen. Maar je hoort ons niet klagen. Opvolger Zwijgen Met Mij doet ons vanwege de baslijn even denken aan The Jam, ook al meteen niet van de minste.

Wij spelen zelf geen instrument, dus kunnen jammer genoeg niet echt een oordeel vellen of de opdracht, die de band zichzelf gesteld had om een album op vierentwintig (‘24’, weet je wel) uur in te blikken, zijn belang heeft gehad voor het resultaat, maar het lijkt moeilijk anders te kunnen. Ongetwijfeld heeft het voor de nodige opwinding en (gezonde) stress gezorgd, die dan wel zal zijn doorgesijpeld. Misschien komt dit zelfs dichter in de buurt bij een live-album dan de band ooit geweest is. En laat net dat nu de sterkte van De Mens zijn: optreden!

En toch. En toch loopt het na die eerste twee pas echt vlotjes vanaf Ik Ben Hier Ook Maar Op Bezoek, dat je vanaf seconde één de adrenalinespuit in het hart zet en helemaal ontploft als Poltrock zijn dwarse toetsen erdoorheen stuurt. Dit is De Mens, zoals wij hen graag hebben. Hoewel we toe moeten geven dat Vier Akkoorden mits de draaibeurten op de radio zich ook al in ons muzikale geheugen heeft genesteld.

Daarna gaat het als een … euh roeiboot: gestaag, rustig en zelfbewust. We kunnen niet anders dan ons afvragen of Schip Aan De Horizon niet Vander Lindens zoete wraak is op al diegenen – ook wij, geven wij toe – met vragen achterbleven na ‘Is Dit Mijn Hart?’, maar de groep herpakte zich en laat hier nog maar eens horen waarom De Mens uniek is; zowaar geen sinecure als je al vijfentwintig jaar meedraait.

Later Of De Dag Daarna met de spokende snare van Dirk Jans, ouderwetse rocker Regelmatig en het desolate Onmondig, het beste nummer dat de band schreef sinds Sniper, maken van ‘24’ een onmisbaar element in de catalogus van De Mens. Misschien niet perfect, maar perfect is sowieso saai. Dan maar liever zo.