De Mens - Nooit Genoeg

Petrol

De tussenperiodes tussen twee albums van De Mens  lijken altijd langer te worden. Maar waar ‘Is Dit Mijn Hart?’ niet meteen een hoogtepunt was, valt er op ‘Nooit Genoeg’ weer heel wat meer te snoepen.

Het was wel even slikken toen we single Nooit Genoeg voor de kiezen geschoven kregen. Er was die stem van Frank Vander Linden, maar verder was het zoeken naar houvast. Eens je nochtans dat vreemde toetsenlijntje (hallo, Jeroen Brouwers) gewend bent en het tot je doordringt dat dit eigenlijk een nummer in beste Duran Duran-traditie is en het zelfs een beetje ruikt naar Frankie Goes To Hollywoods Relax, krijg je er geen genoeg meer van. Vander Lindens sappige en to the point teksten (“En het feest is altijd waar we niet zijn geweest”) met daarin ook weer de nodige doordenkers (“Vrouw van rubber, man van staal”) doen de rest.

Het kon haast niet anders of ook Vander Lindens solowerk zou gaan doorsijpelen in het werk van De Mens. Maar waar die laatste soloplaat erg minimaal was, is hier meer dan voldoende ruimte gemaakt voor gitaar, bas en drums. Die slepende riff in Als Je Niets Hebt maakt er dan ook helemaal een Mens-nummer van.

Het meest in de wolken waren wij van het dringende en op de pompende bas van Michel De Coster leunende Pijn – Dronkenschap – Verdriet. Het dendert voorbij als een heroïneverslaafde naar de volgende shot en staat ongetwijfeld garant voor een hoogtepunt tijdens concerten. Schitterend is ook dat valse einde net voor de song afloopt. In dezelfde lijn ligt Vlinderhart, dat je rockende hart opnieuw doet opspringen.

Maar tussen de rockers zitten er genoeg rustpunten in. Denk maar aan Niets Bewijst of Alsof We Belangrijk Zijn met de bijdrage van Sarah Bettens, een uitloper van de Radio 1-sessie van K’s Choice. En net als je dan denkt dat er misschien iets te veel rust heerst, serveert de band je weer zo’n lekkere gitaarsolo als in afsluiter Nooit Genoeg Van Jou.

Zo is ‘Nooit Genoeg’ een plaat vol afwisseling geworden, een plaat waarin elke Mens-fan zich wel kan vinden. Zoals we dat eigenlijk een beetje gewend zijn geworden. En wat ons betreft is het dus nog lang niet genoeg.