De Kift - Bal
Eigen beheer
Begin is de titel van één van de nummers van de nieuwe plaat van De Kift en het staat helemaal achteraan. Het tekent deze band. Tegendraads, onverwacht en toch herkenbaar. Net als het leven.
Het begin van de plaat is nochtans van een heel andere aard dan dat laatste nummer, waarvan eerder sprake. Want in Begin zijn het de strijkers die regeren; de strijkers, die op 'Bal' zo nadrukkelijk aanwezig zijn en mee het verschil maken met de voorgaande albums van De Kift. En Ferry Heijne spreekt zijn poëtische woorden uit over de tijd; over het leven dus. Het is een wals waarin de blazers geleidelijk aan het voortouw nemen, als om te zeggen dat ze nog niet vergeten zijn.
Maar mocht u het zich afvragen: ze blijven enorm belangrijk in het geluid van deze Hollanders. Net als de punk dat nog steeds is. Tegendraads, weet u nog? Op de plaat met Rats On Rafts bewezen deze oude vossen al dat ze nog best meekunnen met jonge honden. Het lijkt wel dat ze dat nog even willen bewijzen in de opener. Want “Feesten, feesten feesten”, moet er zijn op een Bal uiteraard. En opnieuw is er dan dat contrast, dat vingertje dat zegt: “En dan … komt de dreun van de dood”. Dus geniet er maar van; voor het te laat is. Het leven, weet u wel.
Je kan er moeilijk omheen dat De Kift een zekere hang heeft naar vroeger. Het fanfaregebeuren wordt binnen de popmuziek misschien beschouwd als ouderwets, maar toch blijken meer en meer (jonge) mensen zich aangetrokken voelen tot die manier van muziek maken en muziek delen. Op die manier zijn deze branieschoppers dan weer modern. En zo verenigen ze meteen verleden en toekomst in een heden dat je niet wil missen. Zoals het leven eigenlijk.
Dus sluit je ogen, neem de tijd, blijff zowat een dikke vijftig minuten weg van de wereld en verdiep je in de prachtige teksten, die soms gezongen, dan weer verteld worden, maar altijd evenzeer de moeite zijn. Misschien doen ze je nadenken over je eigen leven. Misschien ook niet. Het doet er ook niet toe.
We zouden nog kunnen uitweiden over het prachtige Langzaamaan, dat halverwege jachtig wordt; over Nana waarin een rol is weggelegd voor de Vlaamse Lot Vandekeybus, die ook al een rol had op 'Bidonville'. Let trouwens ook op de steeldrums in dat nummer (maar niet alleen in dat nummer).
En zo zit deze plaat vol verrassingen. We zouden bijna teleurgesteld zijn geweest als dat niet het geval was geweest. Kift-fans hebben dit kleinood al lang in huis. En alle anderen, die houden van avontuur, van feesten, van teksten die iets te zeggen hebben, kunnen het er misschien een keertje op wagen. Ze zullen het zich niet beklagen. Want deze plaat zegt maar één ding: vergeet niet te leven.