David Ronaldo & The Dice - Burning (A)live

Fandango Music

Wie onze rootsrockscene volgt, weet al langer dan vandaag dat ook veel Belgische bands met eigen songmateriaal de voet naast die van buitenlandse collega’s mogen zetten. David Ronaldo & The Dice bewijzen het ten overvloede met de excellente live plaat ‘Burning (A)live’.

David Ronaldo is één van die rootsmuzikanten die al een hele tijd timmeren aan de weg. Sinds zijn geboorte zijn een podium en publiek trouwens nooit ver uit de buurt geweest, want al op zeer jonge leeftijd mag hij mee de scène op met zijn vader, circuslegende Johnny Ronaldo. Die beoogde in de jaren vijftig, voor hij zich voltijds op het circus zou concentreren, met Johnny Ronaldo & The Crazy Guitars zelf nog een muzikale carrière en zal David niet alleen inwijden in het circusleven, maar ook in de muziek.

En muziek spelen doet David Ronaldo sindsdien omzeggens al zijn hele leven, ook wanneer hij in de jaren negentig samen met broer Danny de fakkel overneemt van het circus. Jarenlang voert hij Tumblin’ Dice aan – op papier een covergroep, maar in werkelijkheid letterlijk een tributeband. David Ronaldo en gitarist Charly Verbinnen willen de muzikale helden immers niet zomaar eren door de songs klakkeloos na te spelen, ze doen dat vooral met eigen(zinnige) interpretaties van die nummers.

Tumblin’ Dice heet ondertussen The Dice en sinds de komst van bassist Tim Van Passel, drummer-percussionist Marco Epis en Dirk Lekenne op (slide)gitaar en lapsteel staat ook de huidige bezetting op punt. In 2019 verschijnt met ‘Citizen Of The World’ een eerste plaat met eigen songs, twee jaar later al volgt ‘Shoot Them With Words’, een mooi eerbetoon aan Ronaldo’s overleden vader. Begin dit jaar wordt daar met ‘Tunes For A Dime’ zelfs nog een derde verzameling authentieke southernrock-, bluesrock- en Americanasongs aan toegevoegd.

Louter muzikaal blijft de band trouw aan de tijdloze sound van de stamvaders van de rootsrock. De teksten zijn daarentegen vaak zeer actueel. Ook die sociale bewogenheid zit dus duidelijk in de genen. Maar hoe verzorgd en glashelder de drie platen ook klinken, de songs van David Ronaldo & The Dice komen in de eerste plaats live volledig tot hun recht. ‘Burning (A)live’ is dan ook niks minder dan een ‘Best Of’ van een "band op zijn best", wanneer die zijn songs kan brengen op een podium.

Bijgestaan door Pieter Akkermans (Hammondorgel, piano) en Lesley Verbeeck (backingvocals) zeilt The Dice gedurende een dik uur en een kwartier langs de hoogtepunten van de in omvang nog bescheiden maar kwalitatief reeds rijke discografie. Aan het roer staat Ronaldo, wiens songs ook akoestisch moeiteloos overeind blijven, maar met de band op volle kracht - lees: met drie gitaristen - rollen rechttoe rechtaan rootsrockers als Wasted My Life, Price On My Head en What Have You Really Done pas echt over het publiek heen.

Andere songs hellen meer over richting bluesrock (World’s End Blues, Refugee Blues en Hunted Man (Part 1 en 2)), alt.country (Citizen Of The World, Gipsy Woman) of boogieblues (Substance Boogie), terwijl Burn Up My Love dan weer een scheut funk geïnjecteerd krijgt. Maar ook in rustigere songs als Gunslinger en Tunes For A Dime weet de groep te bekoren en te beroeren. Naast veertien songs van eigen makelij speelt de groep nog twee covers: het bezwerende Deeper Well (oorspronkelijk uitgebracht door David Olney, maar wellicht bekender in de versie van Emmylou Harris) en Down By The River van Neil Young.  

De onwrikbare ritmesectie, het snarenspel van Verbinnen en Lekenne (soms tegen elkaar op, soms mooi in elkaar overvloeiend), het toetsenwerk dat de leemtes fraai inkleurt en daar bovenop de stemmen van Ronaldo en Verbeeck: het klikt allemaal perfect in elkaar en vormt een organisch geheel. Hierdoor klinkt ‘Burning (A)live’ haast als een verloren gewaande live opname van een grote band uit de eerste helft van de jaren zeventig.

Voor wie David Ronaldo & The Dice al live aan het werk zag (of er zelf bij was op die warme septemberzondag in De Klinker in Aarschot) is deze plaat natuurlijk een mooi souvenir. Voor wie de band kent maar nog nooit zag, is het een aansporing om dit eindelijk eens te gaan doen. Voor alle anderen, zeker de mensen die wel eens iets opzetten van pakweg Neil Young, The Allman Brothers Band, Gov’t Mule of van recentere bands als Blackberry Smoke of The Sheepdogs zou dit een aangename eerste kennismaking kunnen, of nee, moeten zijn.