Dälek - Precipice

Ipecac Recordings

Tegenwoordig kijken we amper nog op bij een nieuwe samenwerking of een nieuwe substroom in een muziekgenre. Bands als bijvoorbeeld ho99o9 en Nova Twins passen ondertussen perfect in het mainstream straatbeeld van de rock.  Maar dat was niet altijd zo. Midden jaren negentig, toen Dälek de eerste stappen zette, was het helemaal niet zo voor de hand liggend om genre-overschrijdend te zijn. Aanvankelijk bood de hardcore hiphop-noise toch wel aparte kijk op de term “geluid” en was het praktisch ongehoord. De band tourde bovendien met groepen als (The) Melvins en Dillinger Escape Plan,  maar evengoed met Grandmaster Flash en Pharcyde. Ondertussen zijn we veel jaren later, en Dälek is een gerespecteerde band geworden. Met de release van achtste album ‘Precipice’ mag het collectief nog eens lekker de puntjes op de spreekwoordelijke i zetten. 

Sinds de combo begin 2000 tekende voor Mike Pattons Ipecac-label gaat het Dälek voor de wind. Met een reeks indrukwekkende en experimentele albums tot gevolg. 'Precipice' had eigenlijk al begin 2020 moeten uitkomen, maar die verdomde pandemie stak er een stokje voor. Misschien maar goed ook, al zullen we dat nooit weten. In ieder geval zou ‘Precipice’ dan een heel ander album geworden zijn. Ze hebben nu rustig de tijd kunnen nemen, de nummers verfijnd en uitgezocht welke songs het best op dit album passen. De raps werden snediger gemaakt, want er valt één en ander te vertellen over de voorbije twee jaar.

Met de zinsnede “I been tried telling you / Society’s been failing you”, in opener Boycott is de toon gezet. Muzikaal mag MC Dälek raps spuwen over over het door Mike Manteca uitgespreide samplenoisetapijt. Met het trio, Decimation (Dis Nation) – eerste single van het album, Good en Holistic, staan er drie nummers op de plaat die aanleunen bij oldskool hiphop, een funky drummerbeat, een reeks samples maar vooral oldskool rhythm and rhyming zoals hun dat is getoond door pakweg Chuck D. van Public Enemy bijvoorbeeld, eind jaren tachtig. 

Het licht mediatieve Devotion (When I Cry The Wind Disappears) is de ideale opstap naar mogelijk wel de samenwerking van het jaar. Want op A Heretic's Inheritance mag gitarist Adam Jones van Tool meespelen. Het resultaat is uiteraard nog meer noise. Van het hypnotiserende type. Tot na dik drie minutes MC Dälek ons allemaal de les spelt. Toen in  de aanloop naar dit album bekend werd dat Adam Jones meedeed, gingen er her er der wat alarmbellen rinkelen, want het is zeer uitzonderlijk dat er gasten meedoen op een Dälek-album. En dan nog eens van dit niveau. In ieder geval lijkt dit nummer ook de live sound van Dälek te benaderen. Precipice, het titelnummer, heeft de gemeenste en traagste beats van het album en hakt er opnieuw lekker in. 

Dälek heeft er weer een prachtstuk van gemaakt, vertrekkend van een basis in hiphop en muzikaal toch experimenteel en vernieuwend. En misschien is iemand als Adam Jones wel de beste keuze om iets toe te voegen aan de zo al volle klank van Dälek. Lang moeten we niet wachten voor ze het album komen voorstellen, want volgende maand vertrekt het duo op Europese tour met ook een stop in België: op 4 juni in Magasin4.