Customs - The Market
Noisesome Recordings
Stevig scoren met je debuutsingle is zowel een zegen als een vloek. Customs hadden het voor met Rex, een nummer dat hen meteen naar de top van ‘De Afrekening’ bracht en dat voor vier weken lang. Maar dan begint het pas, want hoe vaak horen we de zinsnede “Niet slecht, maar toch niet zo goed als hun debuut”, niet. Feit is dat Customs het overleefd hebben en al een tweede en een derde plaat op de wereld hebben losgelaten. ‘The Market’ heet die derde boreling en hoewel de reacties aanwijsbaar lauwer zijn dan enkele jaren geleden vinden wij ze niet duidelijk beter of slechter dan zijn voorgangers.
Tien nummers telt ‘The Market’ en hoewel wij geen instant klassiekers horen, horen we ook geen afknappers. Customs komen zelfs vaker dan op voorgangers ‘Enter The Characters’ (2009) en ‘Harlequins Of Love’ (2011) verrassend uit de hoek.
Zoals in Dear Ann (Worthless On The Market) bijvoorbeeld. Zes minuten parlando. Blazers ook. Het is even wennen, maar op één of andere manier werkt het wel. Nog anders dan voorheen is You Don’t Scare Me Anymore dat we muzikaal minimalisme zouden kunnen noemen. Het is niet zo springerig dan de meeste van de nummers van Customs, maar geeft ademruimte aan de klanken, met gewaardeerd resultaat.
‘The Market’ is gladde pop. Gladde pop maken is een kunst, maar de nummers glijden zo makkelijk voorbij dat je geen aandacht hoeft te schenken aan de soms toch wel knappe teksten die Uittebroek schrijft. Zo is Hole In The Market, de eerste single, eigenlijk een kreet om hulp en een uiting van hulpeloosheid. Als Uittebroek “I'm not a target, a hole in the market/I need a little help from you” zingt is dat eigenlijk zoveel zeggen als “Ik kan het niet alleen.” Maar wie had daar al bij stilgestaan? Goed, in A Sea Of Chablis is de tekst dan weer bijna lachwekkend, maar om maar te zeggen dat Uittebroek wel degelijk zijn momenten heeft.
Over de klankkleur van Uittebroek is over de jaren al heel veel inkt gevloeid, want heeft hij nu alles gepikt van Interpol, Editors of toch maar van Joy Division en The Cure? Er kan over gedebatteerd worden, maar wat toch ook wel eens aangestipt mag worden is dat Uittebroek een goed articulerende zanger is. Wel eentje die live doorgaans een stuk minder sterk uit de hoek komt, maar feit is dat er geen tekstboekje nodig is om te begrijpen wat er gezongen wordt hier, de teksten zijn te begrijpen vanaf de eerste luisterbeurt en dat is bijna een unicum.
Customs heeft met ‘The Market’ geen slechte of overbodige derde plaat gemaakt, maar ook geen opzienbarend goeie. Customs heeft de derde plaat gemaakt die we van hen konden verwachten: leuke popriedeltjes met hier en daar een nieuw element, maar al bij al toch vooral voer voor diegenen die al fan waren.