Cocaine Piss - The Dancer

Hypertension Records

Cocaine Piss. Het moet zowat de meest gehypete band zijn van het moment in ons Belgenlandje. Een naam die in het oog springt, de livereputatie heeft van een stoomduivel en nietige nummertjes uitbrengt vol hoogspanning. Een beetje zoals een poging tot het ledigen van je gekrompen fluit aan het urinoir van een drugshol: nijpend, nerveus maar uiteindelijk zonder het alles verlossende resultaat.

Voor de opnames van hun eerste plaat mochten ze hun koffers pakken en naar Chicago trekken, de stad waar de legendarische geluidstechnicus Steve Albini zich nestelde. Op zijn cv staan onder andere albums van Nirvana, Neurosis, The Stooges, Pixies, PJ Harvey en nu dus ook Cocaine Piss, een band met - volgens hem - de beste groepsnaam die ooit in zijn studio heeft mogen postvatten.

‘The Dancer’ wemelt van Albini’s jaren negentig geluid. Vuile, gewelddadige gitaarrifs, de stem van frontvrouw Aurélie Poppins die hulpeloos om hulp schreeuwt en drumslagen die de vullingen uit je kiezen stampen. De nummers houden gemiddeld halt op anderhalve minuut. Tijdens hun optredens razen ze in een goeie twintig minuten door heel hun repertoire. Kortom: ‘The Dancer’ is ideaal voor wie van het werk komt en in de auto nog even volledig wil uitrazen, vooraleer men zich koest dient te houden in de zetel met vrouw en kind.

Cosmic Bullshit, Plastic Plants of This Is No Fashion Show: allemaal zijn ze gezegend met een riff die nekblokkades veroorzaakt. Maar wat Cocaine Piss van de rest onderscheidt is ongetwijfeld het machteloze en soms kinderachtige gezang van Poppins. Elk nummer springt met zijn vuile schoenen in de zetel, hangt aan de luster, trekt een spurtje door de gang en veegt zijn snottebellen aan het gordijn. Kinderlijk ADHD kattenkwaad, dat wanneer het berispt wordt hulpeloos gaat janken. Dat is waar we aan denken wanneer we Poppins soms bezig horen.

Leg ‘The Dancer’ op tijdens een kot feest en de verschillende uiteenlopende reacties komen je tegemoet. De ene vraagt zich af waar de muziek van tegenwoordig toch naar toe gaat, anderen vinden Cocaine Piss “geil” en de rest heeft - door de duivel bezeten - het kot afgebroken. Deze reacties maken van Cocaine Piss ontegensprekelijk een cultband met een eigen aanhang. ‘The Dancer’ breekt geen potten in ons meubilair. Maar de Luikse punkscene heeft wel een heel interessante vaandeldrager naar voor geschoven. Ga op zijn minst toch even gaan kijken waar de heisa over gaat wanneer ze in de buurt zijn.

Cocaine Piss speelt op 28 oktober in de 4AD te Diskmuide, in het kader van Autumn Falls. Nu zondag, 9 oktober, zijn ze te zien tijdens het programma pop-O-rama, om 22u20 op Canvas.