Chantal Acda & The Atlantic Drifters - Silently Held

Challenge Records

Kan je één Europese, vrouwelijke singer-songwriter noemen die meer authentiek is en tegelijk meer getalenteerd en toch bescheiden?

Meer dan tien jaar al brengt Chantal Acda studioalbums uit, maar eigenlijk is ze al meer dan twintig jaar bezig (eerst bij Chacda) en sloop ze stilletjes onze platencollectie binnen via Sleepingdog, Mad About Mountains, Distance, Light & Sky  en Isbells, meer nog dan via de soloplaten. Hoe dat komt, is anno 2024 ook voor ons onbegrijpelijk, want ze legde met ‘Let Your Hands be My Guide’ (2013), ‘The Sparkle In Our Flaws’ (2015), ‘Bounce Back’ (2017), ‘Puwawau’ (2019) en ‘Saturday Moon’ (2021) een heel mooi parcours af.

Dat slechts die laatste plaat bij ons een recensie kreeg, bewijst dat ook wij haar al eens over het hoofd zagen. We kenden haar natuurlijk wel, maar liepen nooit echt warm voor haar in de van de releases krioelende zee die de muziekwereld is. De platen bleven altijd een beetje verstopt in de schaduw van grotere vissen. Toch visten we haar in 2018 wel op, toen de eerste versie van ‘Live At Jazz Middelheim’ verscheen, een samenwerking met cultgitarist Bill Frisell. Die plaat kreeg vorig jaar nog een re-release met een extra nummer en artwork van haar dochter.  Ook ‘A Closer distance’, dat ze maakte samen met Bruno Bavota, en de reeks singles, die ze in 2022 uitbracht (waaronder het wondermooie Dissapear), werden ons dierbaar.

Vorig jaar was ze, toepasselijk genoeg, te horen op Reappear van The Shadow Machine en dan volgden: The Friends Parade, Silently Held en de Bonnie Raitt-cover I Can’t Make You Love Me, drie prachtige singles als voorbode van deze plaat.

Dit is de echte opvolger van ‘Live At Jazz Middelheim’, want we komen een paar namen van op die plaat opnieuw tegen: percussionist Eric Thielemans, multi-instrumentalist Shahzad Ismaily, bassist Thomas Morgan. Zij worden versterkt door saxofonist Collin Stetson (Bon Iver, ...), pianist Jozef Dumoulin en koperblazers Joachim Badenhorst, Niels Van Heertum en Kurt Van Herck. Samen vormen zij The Atlantic Drifters. Een paar van de Drifters zijn al jaren trouwe en dierbare gezellen van Acda en dat hoor je. Geleid door de vakkundige productie van Philip Weinrobe (bekend van zijn werk voor Dirty Projectors en Adrienne Lenker) tekenen ze het sonische landschap uit, waardoor Acda haar stem laat reizen. En zoals het gaat in het echte leven, deden ze het meestal live, in één take. In het echte leven krijg je ook zelden een herkansing.

Je moet je talenten en tekortkomingen erkennen en aanvaarden en daar draait het op deze plaat om. Soms, zoals in potentiële single Above, hoor je kleine imperfecties. Tegen wanneer de plaat wordt neergelegd met de saxklanken van Stetson in The Barn, weet je: (h)Echte vrienden zijn superbelangrijk om van een plaat (of het leven, zo je wil) iets moois te maken. Acda heeft dat al langer door.