Chantal Acda - Saturday Moon
Glitterhouse Records
Acht songs, een dikke veertig minuten, meer heeft Chantal Ada op de nieuwe plaat ‘Saturday Moon’ niet nodig om ons van de sokken te blazen.
De innemende Nederlandse-Vlaamse Chantal Acda klinkt uniek. En dat bevestigt ze album na album. Voor ‘Saturday Moon’ nam ze zelf de productie voor haar rekening, bijgestaan door ouwe getrouwen Alan Gevaert en met partner Erick Thielemans als ritmesectie en Niels Van Heertum op Euphonium. Toch is het lijstje aan gastbijdrages, ondanks het plan om de plaat zoveel mogelijk in haar eentje te maken, behoorlijk indrukwekkend: leden van Low, Bill Frisell, Borgar Magnasson (Sigur Ros),... En dat zijn maar een paar van de in totaal achttien verschillende gasten op de plaat.
De intimiteit lijdt nochtans niet onder die lange waslijst aan muzikanten, maar geeft de songs telkens die kleine extraatjes en nuances. Dat blijkt meteen op de openings- en titeltrack. Ondanks de zedige aanpak, valt het virtuoze, maar nooit overdadige gitaarwerk van de Congolese gitarist Rodriguez Vangama toch op. Daarnaast wordt het reffrein versterkt door het koor dat op de vorige plaat ‘PŪWAWAU’ alomtegenwoordig was.
Naast Saturday Moon werden ook Disappear en Wolfmother reeds als single op de wereld losgelaten. In die eerste song krijgt Acda versterking van Mimi Parker en Alan Sparhawk van Low, hetgeen voor een vocale boost zorgt, maar het is vooral de elektrische gitaarstorm van alweer Rodriguez Vangama die de song uitgeleide doet. Wolfmother is een ode aan de verbinding tussen mens en dier en is Chantal Acda op haar best: ingetogen en verhalend met een minimalistisch, maar pakkend arrangement.
Diezelfde signaturesound herkennen we in Conflict Of Minds, waarin aanvankelijk enkel stem en gitaar de toon bepalen, maar waar fijnzinnige nuances van bas en percussie minstens even hard de sfeer bepalen. Op het einde komen de strijkers zich ook nog genuanceerd roeren.
‘Saturday Moon’ is een album dat iets grootser uitviel dan vooraf gepland, maar nooit aan overdaad doet. Acda’s persoonlijke en emotionele teksten in combinatie met die zuivere zalvende stem blijven steeds centraal staan in de muziek. Bijgevolg is dit alweer een pareltje vol intense en heerlijke muziek.