Celsa Maxwell - In The Mythical Land of Sound

Eigen beheer

Als zus van Lenny (Freaky Age) en dochter van Luc en Nathalie Duyver (allebei Betty Goes Green) heeft Celsa muziek ingelepeld gekregen, als was ze een gans die men houdt om foie gras te produceren. Eind vorig jaar was het tijd om te oogsten.

Disclaimer: wij hebben niet gezegd dat ze er uitziet als een vetgemeste gans, noch dat ze een onnozel gansje zou zijn. Wat we bedoelden, is dat deze plaat er niet is gekomen op één nacht tijd. Celsa Maxwell werd gezoogd met goede muziek en is al een decennium bezig met het perfectioneren van haar manier van songschrijven. Dat hoor je op de debuutplaat ‘In The Mythical Land Of Sound’ en dat maakt van dat album ook een delicatesse.

Dat er over deze plaat lang en goed werd nagedacht, bewijst ook de albumcover. Daarop zien we een fragment van het wandtapijt 'De Dame En De Eenhoorn', één uit een reeks van zes wandtapijten uit de Middeleeuwen waarvan er vijf verwijzen naar de zintuigen. Die waarop de dame een draagbaar orgeltje bespeelt, staat voor het gehoor. En dat is geen toeval.

Collega’s verwezen al meermaals naar Mazzy Star en Hope Sandoval om de sound van Maxwell te beschrijven en die vergelijking snijdt zeker hout. Maar dit is geen kopie. Er zijn overeenkomsten zoals de onderkoelde, afstandelijke zang en een lichte psychedelische toets af en toe, maar Maxwells nummers onderscheiden zich door het grotendeels ontbreken van een ritmesectie en ook de zeurderige gitaarsound van Mazzy Star ontbreekt.

In de plaats daarvan krijg je ontroerende pianotoetsen, een kabbelende akoestische gitaar, een streep cello en orgelklankjes in de achtergrond die een veelkleurig en toch subtiel tapijtje weven. “Lost in a haze of an eternal maze”, luidt het in het titelnummer. En zo klinkt ze ook: ietwat wazig en zoekend. Dat heeft misschien te maken met het feit dat ze twee jaar geleden zo goed als doof werd aan het rechteroor, een euvel dat allerminst in de weg stond om geweldige songs te schrijven.

Neem nu Skin, de eerste single die ze uitbracht. “I feel a sadness coming over me / Rip the band-aid of last year’s dream.” We vinden het nog altijd één van de beste openingszinnen van een nummer ooit, maar net als Mazzy Star kreeg deze prachtsingle niet de airplay die hij verdiende. En dat mag je doortrekken naar deze plaat, die ook bij ons onterecht te lang bleef liggen op de stapel onbesproken promo’s.

Want ‘In The Mythical Land Of Sound’ heeft nog meer te bieden. Het is heerlijk om mee te wiegen op It’s All Happening, waar voor de verandering toch iets van drumwerk te horen is. Het is verrassend opkijken bij het iets potigere Bleeding waar die drums het raamwerk vormen, waardoor je rechtervoet onbewust meetikt. En het is glimlachen wanneer plots The Beatles aan de praat blijken met Marc Bolan of een fragment uit ‘Rosemary’s Baby’ weerklinkt in Food For My Soul.

Nog meer knipogen naar de Fab Four in Magical Mystery Baby natuurlijk. Die zongen ooit: “Roll up for the mystery tour”. Wij zouden zeggen: rol jezelf op in een bolletje en duik onder in de wondere wereld van Celsa Maxwell. Het is er prachtig toeven!