Captain Kaiser - The Drovers Inn
White Russian Records
Wie in de zomermaanden op of rond de as Olen-Ravels al eens naar een festival is geweest of in de tussenseizoenen naar één van die legendarische cafés in Geel, Gierle of Turnhout, die weet het wel: die Kempen zijn helemaal niet zo stil meer. Meer nog: het epicentrum van de stevige gitaarmuziek ligt zelfs in de Kempen met Thibault Christiaensen van Equal Idiots als één van de spilfiguren van die sien. Thibault tipte ons ook Captain Kaiser, een band die alles combineert wat hedendaagse fans nodig hebben: heftige muziek, kwaliteitsbier en zelfs, als het allemaal meezit, een eigen festival. Overbodig te zeggen dat deze notoire tooghangers het tweede album noemden naar een pub: ‘The Drovers Inn’.
Het vijftal staat stevig op de benen, maar wil ook niet al te serieus genomen worden. Anders zou je er zeker Serge Quisquater oftewel Sergio niet bijhalen voor de promo van je album of zou je je eerste ep niet ‘Greatest Hits Vol.1’ noemen. Maar bon, zet je schrap voor tien punkrockbommetjes in minder dan een half uur met hoog meezinggehalte en een hoge graad van herkenbaarheid.
Het album opent met eerste single Moscow Mule. Meteen een fijne kennismaking aan de hand van een lekker lopend punkpoprocknummer, Taste My Ink is iets heftiger en loopt op een knallende baslijn met bij het refrein iedere keer een geweldige uitbarsting. Tweede single Hotel Room - met samenzang - is nog iets sneller en knipoogt naar de gouden band van het Epitaph-label. Single Malt sluit hier naadloos op aan. Het onderwerp laat zich al raden.
Wie zich kon vinden in het StuBru-ochtendanthem De Ochtend Suckt kan zich blindelings dit album aanschaffen. Het Kempense dialect ga je hier niet terugvinden, maar de jagende punkrock van de band wel. We vermoeden zelfs dat Post Gig Depression ooit de blauwdruk was voor de ochtendsong. Of andersom.
Maar de band laat ook wel eens een ander geluid horen, Afraid klinkt gejaargd als lekkere garagethrash (misschien zit producer Thomas Valkiers van Crackups hier voor iets tussen), terwijl Time Heals een ingetogen sound laat horen.
Captain Kaiser heeft op dit album alle verwachtingen meer dan ingelost. De band wordt al enkele maanden door de grote media een ontdekking genoemd, maar lijkt het nog waar te zullen maken ook. De releaseshow mochten de vijf op hun buik schrijven, maar al snel was er een B-plan, waarbij het Herentalse Hotel Karmel (dat toch leeg staat) het decor mocht zijn voor de albumpresentatie van Captain Kaiser.
En ze haalden er meteen maar liefst drie bevriende bands bij: Equal Idiots, Prince Beastly en Stoop Kid, de laatste twee ondertussen ook met een plaat onder de arm. Oh ja, Sergio was ook van de partij op het feestje dat je hier kan bekijken, want zo'n energieke bands en muziek horen thuis op een podium.