BRZZVLL - Waiho
Sdban Records
Brzzvll houdt het met 'Waiho' opnieuw groovy.
Het door funkateer Vincent Brijs opgerichte gezelschap brengt 'Waiho' uit, album nummer zeven. Met Brzzvll mikken Brijs en zijn bende op de beentjes. Groove, jazz, funk en dance maken deel uit van de muzikale taal. Dat bewees de groep als huisband bij het nog steeds geweldige 'Nuff Said, wat hen samenwerkingen opleverde met onder meer rapper en streetpoet Anthony Joseph ('Engines') of Amir Suleiman ('First Let's Dance').
Al die ervaringen en meer zijn te horen op 'Waiho'. Het zevenkoppige Brzzvll is een mix van persoonlijkheden met verschillende smaakjes. Die diversiteit is ook terug te vinden in de muzikale cocktail die de groep brengt en steevast tot een feestje leidt. Ook nu weer hoor je hoe de groep zich smijt in composities die vrije improvisatie als basis hebben. Daar ligt namelijk de grote sterkte van de groep: in de vrijheid en in de tijd die ze nemen om te freewheelen en elkaars talenten uit te dagen.
Op 'Waiho' plooit de groep na twee uitspattingen terug op de roots. Instrumentale muziek dus, die soms eerder laidback van aard is, zoals in de intro van het grappig getitelde De Vlijtige Kip. Gaandeweg hoor je hoe die track interessante zijwegen verkent zonder de eigenheid te verliezen. Zo krijg je een broeierig eindresultaat waarin via de elektronica een heel klein beetje gelonkt wordt naar de funky vibes van Stuff. Niet geheel toevallig natuurlijk, gezien de aanwezigheid van Dries Laheye op bas en Andrew Claes op EWI en saxofoon.
Het nieuwe album is nadrukkelijk het resultaat van een groepsgebeuren. De titeltrack is een stevige brok P-funk, in zekere zin een ode aan de schielijk overleden, purperen kleine. De groep rond frontman en saxofonist Brijs is dus nog steeds in staat tot tracks waar je niet direct vat op krijgt, maar die betoverend genoeg zijn om een concertzaal mee in te pakken.
De dansbaarheid van de tracks is groot, maar het is vooral de dromerige elektronica die de groep in nummers als Andromeda naar grotere hoogten stuwt. Er zit ook veel variatie in dit album en meer bepaald in tracks als Wizzly Whop. Het zijn den ook allemaal geweldige muzikanten. Met onder meer bassist Laheye (Stuff), Stijn Cools en Maarten Moesen op drums (double drums!!) staat er een straffe ritmesectie. Daar komt dan nog eens het meesterlijke gitaarwerk van Geert Hellings - check ook Stanton - en de keys van Jan Willem bij. Zij maken van 'Waiho' een trippy plaat. Neem er gerust het exotische, licht onheilspellende Mantra bij - een dik zeven minuten aanhoudend hoogtepunt - waarmee je jezelf ergens far, far away waant.
Brzzvll is geen format, volgt geen regels; koppig en eigenzinnig, maar dat hoort erbij. Check hoe ze Jee stoelen op een hiphopachtig shuffleritme of waarom Mylou nu net zo verdomd Mighty is. En dan hadden we nog niets gezegd over die prachtige hoes, die al de aanschaf van een lp verdient.
Brzzvll tourt volop met het nieuwe album en doet daarbij onder meer Rataplan (4/11) en AB (16/12) aan.