Bill Fay - Countless Branches

Dead Oceans

Countless Branches

Geloof ons op ons woord: the best kept secret uit de UK heet Bill Fay en is nu zevenenzeventig jaar oud. Een glansrijke carrière zit er niet meer in, een glansrijke plaat des te meer. 

Bill Fay bracht in de vroege jaren zeventig twee albums uit. Ze flopten maar verwierven intussen een fameuze cultstatus. Dan gebeurde er veertig (!) jaar bijna niets tot zijn come back in 2012 met het onwezenlijk sterke ‘Life Is People’, een meesterwerk, maar opnieuw geen verkoopssucces. Hoe goed moet een album zijn vooraleer de wereld er wil naar luisteren? Een vraag die Fay zich wellicht al vaak wanhopig gesteld heeft, maar die hem allerminst belet gewoon verder te werken aan een opus dat ooit op de volle ondimbare schoonheid zal beoordeeld worden. Zijn laatste release ‘Countless Branches’ is een zoveelste parel aan een stilaan onbetaalbaar halssnoer.

Van bij de eerste maten herken je meteen de unieke, eigen sound: een zachte, nog vrij jong klinkende tenor zingt melancholisch, enigszins slepend ballades, zichzelf begeleidend op piano. Dit is de essentie en veel moet er in feite niet meer aan toegevoegd worden. Aan de luisteraar – hopelijk zijn ze met eindeloos velen – de keuze voor welke van de nummers uit ‘Countless Branches’ deze omschrijving helemaal, lichtjes meer of lichtjes minder geldt.

Af en toe komt er nog wel eens een bescheiden instrument bij: een zachte bas, een verre blazer, een akoestische gitaar. Voor de rest: soberheid, een mooier woord dan minimalisme, want ook in de tekst draait het om eenvoud en niet om spectaculaire dingen. Wat vind je bijvoorbeeld hiervan: "I had near forgotten everything when I heard you doing nothing in the rain".

Eigenlijk maakt Fay doodsimpele, maar puntgaaf afgewerkte miniatuurtjes. Je vult er geen muren mee of grote concertzalen, maar gevoelige harten lopen er vol van. Hunker, troost, verwachting, aanvaarding, het zit er allemaal in en in voldoende mate om te helen. Alles in de juiste verhouding, met mate en nooit te veel. Hoogtepunten kunnen of willen we niet aanduiden. Het zou een onrechtvaardig zijn ten opzichte van de overige nummers. Maar alla, probeer eens In Human Hands of How Long, How Long of, helemaal op het einde One Life.

Bill Fays ‘Countless Branches’ is muzikaal ongetwijfeld het beste wat ons dit jaar is overkomen.

21 mei 2020
Frank Tubex