Big Red Machine - Big Red Machine

PEOPLE

Het is een gekend fenomeen: succesvolle muzikanten voelen de tol van de roem en willen zich opnieuw muzikaal kunnen amuseren zonder het juk van het succes te moeten dragen. Dat wil al eens leiden tot de formatie van supergroepen als The Highwaymen, Them Crooked Vultures en de onvolprezen Traveling Wilburys.

Die bands creëren zelden beter werk dan de afzonderlijke leden in de oorspronkelijke groepen, maar doorgaans hòòr je wel het plezier dat er is gekropen in het maken van de platen. Dat geldt zeker voor Big Red Machine. Die constellatie boogt vooral op Justin Vernon (Bon Iver) en Aaron Dressner (The National), maar is in essentie een collaboratie met bijna alle dertig leden van het artiestencollectief PEOPLE.

Vernon en Dressner sturen elkaar al tien jaar lang demo’s en fragmenten toe, waaraan de andere partij dan telkens iets toevoegt. Uit die samenwerking is nu ‘Big Red Machine’ ontsproten. En eerlijk gezegd, die plaat klinkt als een samenwerking tussen Bon Iver en The National. Kan ook moeilijk anders, Vernons stem is een van de meest herkenbare van het voorbije decennium en de gitaarklank van Dressner is zijn visitekaartje.

Op het eerste gehoor borduurt de plaat verder op Bon Ivers ‘22, A Million’, waar melancholisch dromerige songs mengen met experimentele elektronica. Stotterende ritmes en kabbelende synths vormen de achtergrond van de songs, zoals op opener Deep Green. Op het soulvolle Lyla maakt Vernon zich de flow van Kanye West eigen, terwijl Dressners gitaar doorheen het koortje in het refrein scheurt.

We worden wel vaker aan Kanye herinnerd, wanneer Vernon in nummers als Forest Green en Gratitude zijn stem mismeestert met Auto-Tune. Als dat het geluid van de toekomst is, duiken wij met veel plezier terug in het verleden.

De hoogtepunten van het album zijn de nummers die het dichtst aanleunen bij Bon Iver. Hymnostic steunt op een pakkende pianoprogressie met Vernons falset erover gedrapeerd. I Wont Run From It bouwt op een akoestische gitaarriff, zwelt aan met een koortje en blazers om vervolgens weer stil te vallen. Heel mooi.

Afsluiter Melt is het meest opzwepende nummer, gestoeld op een marsritme en een repetitieve riff. “Well you are who you are”, blijft Vernon herhalen en het lijkt alsof hij ons dat als zegen en zending wilt meegeven.

‘Big Red Machine’ klinkt niet helemaal af, maar dat is de bedoeling. Dit is een samenraapsel van tien jaar samenwerken en vrij associëren. Collaboratie is belangrijker dan auteurschap. Repetitieve lappen muziek met die typische fraaie stem van Vernon erover. Voer voor de fans, niets wereldschokkends, maar op de beste momenten heel erg mooi.