Belle And Sebastian - A Bit Of Previous

Matador

Met een albumtitel als ‘A Bit Of Previous’ geef je het natuurlijk al half weg door zelf te alluderen op "meer van hetzelfde". Typisch Britse humor van onze Schotse vrienden van Belle And Sebastian, die op de alweer elfde worp meer van hetzelfde presenteren. Daar is niets mis mee, want opnieuw werd een mooie collectie typisch Schotse luisterliedjes op niveau gecomponeerd.

Al sinds 1996 grossiert Stuart Murdoch en zijn vrienden in knappe indiepop, die zeer Verenigd Koninkrijks aandoet met echo’s van The Smiths, maar ook van Nick Drake. Grote hits heeft het hen niet echt opgeleverd, maar toch blijven ze altijd overeind en weet de knappe popmuziek elke keer weer te charmeren. 

Opener en single Young And Stupid geeft onmiddellijk de toon aan en legt de lat hoog voor de rest van de plaat. Oorspronkelijk was het de intentie om 'A Bit Of Previous' in Los Angeles op te nemen tot de pandemie deze plannen drastisch veranderde en Belle And Sebastian in thuisstad Glasgow aan de slag gingen. De plaattitel heeft trouwens niets te maken met herhalingsoefeningen, maar was een zin die de vader van bassist Bobby Kildea hanteerde om al grappend te vertellen over afgelopen onfortuinlijke relaties.

Nog een single is het mooi melancholisch aangezette If They’re Shooting At You over tegenslagen en hoe die te overwinnen: "If they're shooting at you kid / You must be doing something right”, vergezeld van een gospelachtig koortje. Ze blijven ijzersterk in lieflijke melodieën en harmonieën met een hoog oorwormgehalte, een constante in hun carrière. Het geheel doet mooi uitgebalanceerd nostalgisch aan zonder in cliché’s of gemeenplaatsen te vervallen.

In het thuisland werden ze door sommige criticasters verweten dat de gouden dagen van Belle And Sebastian slechts gedeeltelijk werden benaderd, maar dan maakt men iets te gemakkelijk vergelijkingen met meesterwerkjes als 'The Boy With The Arab Strap” uit 1998 of 'If You’re Feeling Sinister' uit 1996, toen nog met de kundige inzet van Isobel Campbell, die de groep in 2002 zou verlaten. En dat is geen faire vergelijking.

Wij houden het meest van Unnecessary Drama dat ongewoon fel uithaalt. Alsof het gespeeld werd na het beluisteren van ‘The Queen Is Dead’ van The Smiths. Het is wellicht vooral die mondharmonica die klinkt alsof hij door Johnny Marr zelf werd ingeblazen. Of ‘Come On Home’ dat zowaar zachtjes tegen een Steely Dan-arrangement heeft aangeschurkt.

Van Belle And Sebastian moet je niet verwachten dat ze een drastische change-over doorvoeren in het klankpalet, maar je kan er vanop aan dat ze andermaal een mooie lading popsongs aan het al indrukwekkende oeuvre toevoegen. Niet meer, maar ook zeker niet minder.