Automatic - Signal

Stones Throw

Ze blijven inspireren, die duistere elektrowave-iconen. Ditmaal heeft het Amerikaanse meidentrio Automatic de vele zwarte postpunk- en synthesizergoden naar eigen hand gezet om uit te pakken met een divers, pakkend debuut vol nostalgie en somberheid.

Weetje: de drumster van Automatic, Lola Dompé, is tegelijkertijd de dochter van Bauhaus-drummer Kevin Haskins. En dat verraadt natuurlijk wel wat. ‘Signal’ is een rode draad van elf tracks doorheen het postpunk- en new wave-landschap en haalt voortdurend referenties boven. Van droge, bijna acid elektro-achtige robotsongs als Calling It (Fad Gadget) tot neurotische, door basgitaar gedragen, holle tracks als Suicide In Texas (Joy Division). Soms wat meer pop, soms wat meer punk, maar in elk geval wel heerlijk down.

Droog of gelaagd, hakkend of zweverig, de drie dames houden van nogal kille, teruggetrokken muziek. Het machinale primeert duidelijk op het menselijke. Check maar even een kort en krachtig “hard to get”-liedje als I Love You, Fine, waarin frontvrouw en synthesizerspeler Izzy Glaudini wat meer aan het zingen dan aan het robotten gaat (in de zin van: neurotisch scanderen).

Dat laatste mag u trouwens letterlijk nemen, want ook tekstueel wordt de angst voor overheersing van industriële en kille machines, computertechnocratie en het gebrek aan of de onderdrukking van menselijke emoties naar voor geschoven. Zwart, zwartgallig, neerdrukkend, mechanisch. All you need for a good piece of wave. Misschien nog een fijn extra detail: het trio dat nog maar goed drie jaar op de planken staat, heeft zich genoemd naar een song van The Go-Go’s, de enige all female rockband die zowel songs schreef als speelde voor een album dat nummer één haalde in de US charts. Dus hou het gerust op female robotism.