Ásgeir - Time On My Hands

One Little Independent Records

Waarom we zo’n fan zijn van deze IJslandse popproducer? We zijn fan van IJsland tout court. Maar toch ook van Asgeirs warme falset die telkens aanvoelt als een stukje thuiskomen en die perfect gedijt in de composities van zweverige doezelelektronica en vintage synths.

Asgeir levert met de regelmaat van de klok nieuwe muziek af sinds het debuut tien jaar geleden. Daarmee balanceert hij telkens prima tussen akoestische instrumenten als piano en gitaar en een duidelijke elektronische touch dankzij de input van analoge synthesizers. Voor het vierde full album ‘Time On My Hands’ komen daar nog twee belangrijke elementen bij: een trompet, die regelmatig voor warme of zelfs trotse stoten zorgt en (digitale) percussie. Die eerste is wat ons betreft een absolute meerwaarde en ondersteunt de zweverigheid en gloed van dit typisch Scandinavisch exportproduct.

Van die extra ritmische touch zijn we net wat minder enthousiast. Een song als Borderland doorbreekt met stuiterelektronica en valse scapes een beetje de magie die rond deze producer hangt en vooral ook de eindeloze kracht en emotie van zijn stem. Niet dat we Asgeirs duidelijk meer opgewekte aanpak niet ondersteunen, maar op één of andere manier mochten de knisperbeats of onderkoelde dancebassen toch iets meer op de achtergrond blijven.

Dan stapt de man met Giantess met meer overtuiging naar voren: op zich is dit niet zo’n sterke song, maar dit is wel een kanjer van een compositie die groeit in grandeur en tot bijna euforische sensatie opklimt. Daar tegenover parkeert de IJslander heerlijk broze en ontwapenende momenten als Waiting Room, aanvankelijk met enkel gitaar en piano (en die typische atmosferische galm). Less is more.

Maar ‘Time On My Hands’ houdt vooral ook een troef voor het einde. “Take a look at the limitless outer space / When the blue crosses the darker and deeper shade.” Een song met duidelijke boodschap hoe mensen compleet naast de schoenen lopen, terwijl ze in feite meer nietig zijn dan een mier. Maar met vooral ook een prachtige tekst en eenvoud die los door de ziel gaat.

Dus ja, we zijn nog steeds overtuigd fan van deze songwriter. En we zijn enthousiast over deze plaat. Maar hij daagt ons extra uit. Op zich niet erg, want je hebt maar twee frasen van die fabuleuze falsetstem nodig om compleet overstag te gaan. “Ijsland” en “magie”, ze moesten toch nog eens samen in één zin verschijnen.