Anna B Savage - A Common Turn

City Slang

Ken je die smaak in je mond als je na een enorme inspanning je doel of de meet bereikt? Wel? die ijzerachtige smaak van bloed moet Anna B Savage ook voelen nu het debuutalbum eindelijk klaar is.

Met de naamloze ep in 2015 trok Anna B Savage wereldwijd de aandacht en mocht ze mee op tournee met muzikale vader Father John Misty en Jenny Hval. Maar daarna werd het ijzig stil. Tot vorig jaar, toen plots de ene na de andere track opdook; zes in totaal, als we de cover van Always On My Mind en de laatste single Baby Grand, die pas dit jaar verscheen, meetellen.

En daarmee kennen de fans al de helft van ‘A Common Turn’, maar dat is geen bezwaar. Er blijven genoeg vraagtekens en raadsels, want elke song van Anna B Savage is als een bergwandeling langs diepe ravijnen vol dilemma’s en onzekerheden en verbazende vergezichten die nooit vervelen. Meer zelfs, het is pas na een paar keer die wandelingen te maken dat je went aan het aparte stemgeluid en de vloed aan spelonkachtige gitaren, echo’s en snaren die aanzwellen en dan weer verdwijnen in het niets. Pas dan hoor je details die je eerst niet opmerkte.

Er zijn verschillende redenen waarom Savage er zo lang over deed om dit debuutalbum klaar te krijgen. Ze zat vast in een slechte relatie en het succes van de ep overrompelde haar en veroorzaakte een vorm van oplichterssyndroom dat haar schrijven in de weg ging zitten en haar uiteindelijk de geestelijke gezondheid kostte. Op het dieptepunt wist Savage niet eens meer of ze door kon gaan met muziek maken. Op een bepaald moment begonnen haar bezorgde ouders zelfs jobaanbiedingen uit te knippen die ze dan op haar bed legden voor wanneer ze thuiskwam.

Over die twijfels heeft ze het in Dead Pursuits waarin ze zingt: “Three years and still worried it’s a mediocre album… Is anyone listening?” en afsluitend met een herhaald “I can’t do it”. Maar nog voor die single uitkwam, waren wij al overtuigd door Chelsea Hotel #3, een openhartige song met een verwijzing naar Chelsea Hotel #2 van Leonard Cohen. Dat nummer gaat over haar eerste orgasme, maar ook over een nieuwjaarsvoornemen: “Vanaf nu zal ik zorg dragen voor mezelf.”

En zo heeft elke song van Savage meerdere lagen. Ze strooit met culturele referenties  (‘Rocky Horror Picture Show’, The Spice Girls, de Schotse altrocklegende Edwyn Collins,…) en raakt tal van thema’s aan zoals mentale gezondheid, relaties, feminisme en intimiteit. Dat doet ze op een erg persoonlijke manier zonder te vervallen in misantropie of hysterie met een geheel eigen stemgeluid dat schippert tussen dat van Anonhi en dat van Shilpa Ray, maar dan met dezelfde kracht als die van Florence Welch.

Hier en daar kunnen we die stem horen in de volle puurheid zoals in single Corncrakes en de twee afsluiters Hotel en One, waarin de begeleiding erg spaarzaam is. Maar op andere momenten, zoals in opener A Steady Warmth, worden er allerlei effecten op die stem losgelaten of is er instrumentatie weelde zoals de strijkerspartij in meest recente single Baby Grand. William Doyle (bekend onder artiestennaam East India Youth) leverde sterk werk. Hij voorzag de songs van een ambitieuze doch elegante productie.

‘A Common Turn’ klinkt dus helemaal niet gewoontjes, maar dat doet Anna B Savage nooit, zelfs niet in deze cover die helaas niet de plaat haalde.