Anderson Paak - Oxnard

Aftermatch Records

Dit is het: het derde en laatste luik van Anderson.Paaks zogenaamde beach-trilogie. Na eerder al twee kuststeden te hebben bezongen (‘Venice’ en het succesrijke ‘Malibu’), dropt hij nu ‘Oxnard’. Een album waarop hij toont dat dat punt in zijn naam er niet per ongeluk staat. Hij is gewoon de meester der perfectie.

Eerst en vooral: ‘Oxnard’ zit propvol. Onder meer Kendrick Lamar, Pusha T, Dr. Dre, Snoop Dogg en J. Cole passeren de revue. En toch slaagt Anderson.Paak erin het muzikale plaatje niet uit het oog te verliezen. ‘Oxnard’ is trouwens de perfecte opvolger van ‘Malibu’: we krijgen opnieuw zonovergoten klanken en zomerse vibes, maar dan extra aangedikt.

Het muzikale palet is dan ook uitermate gevarieerd. We horen een ruwe fluit, ongelooflijk funky baslijnen, glasheldere percussie en de schitterende passage van Kadhja Bonet in The Chase, gospels en kraaknette gitaren op Saviers Road en een jazzy piano met een onfatsoenlijk goede saxofoon in Cheers. En dan hebben we het nog niet eens gehad over .Paaks vocale vermogen. Hij rapt, zingt, mompelt en vertelt en het klinkt allemaal gewoon even goed.  

De plaat bulkt gewoon van de ambitie en die ambitie resulteert in schitterende nummers. Trippy, bijvoorbeeld, is heerlijk dromerig en ideaal om bij weg te dommelen, terwijl je in je zetel hangt. Anywhere is heerlijk vintage met gastrapper Snoop Dogg (gangsta-funk ten top!), Tints (dat al eerder gereleaset werd) zet groovy disco in de spotlight en Headlow is gewoon heerlijk zwoele, low tempo r&b, maar dan in een zomers jasje gepropt.  

Hoewel ‘Oxnard’ echt een feestplaat is (grote thema’s zijn vrouwen, vriendschap en, euh... blowjobs), kunnen we ons hier en daar ook tekstueel verlekkeren. Zo vestigt Mansa Musa, een verwijzing naar een gelijknamige oude sultan die de lokale economie deed crashen door te veel rijkdommen uit te delen, de aandacht op de onfatsoenlijk grote rijkdommen die een belangrijke rol in de hiphopcultuur hebben en wordt de Amerikaanse politiek erbij gehaald op 6 Summers. De consumptiemaatschappij, de wapenconflicten en - je raadt het al - Trump zelf krijgen een eervolle vermelding.

Al bij al zijn we met ‘Oxnard’ heel wat zwoele, zomerse nummers rijker. Voorlopig gebruiken we ze, zittend in onze zetel, om de koude wintermaanden door te komen. Maar ook wanneer we deze zomer op zoek zijn naar een licht-euforische plaat, houden we ‘Oxnard’ in het achterhoofd.