Anaïs Mitchell - Anaïs Mitchell

BMG

Ze nam deze plaat op met Josh Kaufman en muzikanten uit de entourage van Bon Iver, The National en haar eigen band Bonny Light Horseman.

Anaïs Mitchell klinkt nog altijd als een onschuldig tienermeisje, maar dat is ze al lang niet meer. Ze is de veertig net voorbij, maar heeft nog altijd iets naïefs in haar stem. Ze werkte ook reeds met tal van bands samen, zoals onlangs nog met Big Red Machine, maar vond het, nu het leven pas echt begint volgens het cliché, tijd voor nog eens een soloplaat, de eerste sinds 2012.

En daarop blikt ze vooral terug op wat voorbij is, wellicht geïnspireerd door een nieuwe voordeur. Dat mag je letterlijk nemen. Ze kreeg niet alleen een vier voor haar leeftijd, maar verhuisde ook naar het voormalige huis van haar grootouders, een boerderij in Vermont. Daar mijmerde ze over jeugd, leeftijd, relaties en al wat bij het leven hoort. Ze goot dat in tien folkliedjes waarop haar stem mooi uit de verf komt.

Het maakt ook dat de doordachte teksten mooi verstaanbaar zijn. En daaruit blijkt toch een zekere heimwee naar wat voorbij is, naar de tijd toen de weiden nog even groen en fris waren als zijzelf. Zelfs als ze het heeft over “de echte wereld” in The Real World, blijkt dat ze met dat “echte” niet meteen de realiteit bedoelt: “I wanna lie in the real grass / Watch the real clouds / Rolling past the pastures / The everlasting feels of a real world”.

Songtitels als Little Big Girl, Revenant en Backroads leggen ook meteen een zekere hang naar het verleden bloot. Mitchell voelt ook dat ouder worden gepaard gaat met meer gewicht in de rugzak waardoor de verdere weg zwaarder en met meer obstakels bestrooid lijkt. “Hang on, little big girl”, spreekt ze zichzelf moed in. In Bright Star heeft ze het over iemand die haar leven richting gaf, ook al kon ze die niet nabij zijn en in On My Way (Felix Song) rouwt ze om de overleden songschrijver en producer Edward “Felix” McTeigue die in 2020 overleed op zijn achtenveertigste.

Om een of andere reden diept ze ook een oudje op uit 2014. Now You Know stond ook al op verzamelalbum ‘Xoa’ waar het toen een van de twee “nieuwe” nummers was. Die plaat kende slechts een beperkte oplage en er zijn dus redenen die rechtvaardigen dat het opnieuw werd opgenomen, maar onze tenen krullen toch een beetje bij zoveel sentimentaliteit.

Gelukkig begint en eindigt de plaat wel wondermooi. Opener Brooklyn Bridge vertelt over zachte pianoklanken en houtblazers over een taxirit over de brug waarop ze een geliefde bij de hand neemt en alles vertelt. Wat dat “alles” dan is, wordt in het vervolg van het album duidelijk om dan af te sluiten met Watershed, waarin ze iedereen troost die zich al eens verloren voelt in de reis van het leven.

Op 9 november 2022 kan je Anaïs Mitchell live aan het werk zien in de Botanique.