An Pierlé Quartet - Wiga Waga
W.E.R.F.
Na het debuut ‘Sylvia’, dat in feite een soundtrack was, hebben An Pierlé en levenspartner Koen Gisen opnieuw de handen ineengeslagen met Hendrik Lasure en Casper Van de Velde (onder meer bekend van SCHNTZL) voor een opvolger. Het resultaat is een eclectisch album met een ideofonische titel die lijkt te refereren aan het aanhoudende schipperen tussen ingetogen en dynamisch, chaotisch en strak. ‘Wiga Waga’ balanceert voortdurend tussen melancholische pop en experimentele jazz en brengt zo de gekende Pierlé naar onbekende muzikale terreinen.
Opener Saturn is wellicht het meest Pierlé-achtige nummer op de plaat. Diepe pianotonen vormen de basis voor die fragiele en tegelijk machtige stem, daarbij ondersteund door intense blaasfragmenten van Gisen en losse ritmes van Van de Velde. Dit sterke begin escaleert al snel tot chaos in de vorm van Dissecting The Insect. Het nummer, met een dreunend ritme en bijzonder uitbundige blazers is in zekere zin wel aanstekelijk, maar blijkt eigenlijk meer “hot mess” dan goed samenspel. De groep is hier duidelijk op een experimentele trip, op zoek naar een eigen geluid, maar het komt allemaal net te geforceerd over.
Slippery Fish doet het in dat opzicht veel beter. De zachte klanken en warme blazers met af en toe een snelle piano-input werken uitstekend met de hoge uithalen van Pierlé. Helemaal interessant wordt het, wanneer de hoge xylofoonachtige tonen van Lasure komen aanzetten: een gewaagde zet, maar het werkt perfect.
Een hoogtepunt in het andere uiterste is Fingerspitz. Uitblinkend in eenvoud overtuigt dit nummer met melancholische piano en hoge vocale uithalen die op de een of andere manier aan Björk doen denken. Pierlé neemt de leiding tot halverwege plots de instrumenten doorbreken. Wanneer Van de Velde langzaam het ritme opbouwt en daarin gevolgd wordt door een uitstekende Gisen, is de extase compleet.
Vanaf hier gaat het album opnieuw verschillende kanten uit: Unreal speelt met een hoger tempo en een aanstekelijke piano, Go On experimenteert met vocale knipsels en Imaginary Summer valt terug op traagheid met intense en warme klanken. Zo belanden we uiteindelijk bij Unreal 2, een absolute hoogvlieger, die gerust veel langer mocht duren, en Lantern, een fantastische liefdesballade met Pierlés lyriek in de hoofdrol. “We travel back and forth between now and forever more / I gave you my heart and soul to explore”, zingt ze daar, bijgevallen door het perfecte samenspel van de overige bandleden.
‘Wiga Waga’ is een uitstekend album vol sterk uiteenlopende nummers. Het kwartet gaat er duidelijk op zoek naar grenzen, maar ook naar een eigen geluid en slaagt daar behoorlijk in. De plaat is een oefening in balanceren tussen het typische Pierlé-geluid en het jonge geweld van SCHNTZL. Het resultaat mag er alvast zijn. Benieuwd hoe dit live gaat klinken!