Air Traffic - Fractured Life

Capitol Records

“Air Traffic's 'Fractured Life' is a debut album of brilliant, occasionally brutal, mood music”, aldus de bijgevoegde bio. En voilà, daarmee kunnen we weer verder. Opnieuw een band die popmuziek gaat heruitvinden. Maar u bent net zomin naïef als doof, u heeft ons niet nodig om u te zeggen dat enige scepsis hier op zijn plaats is.De jongens van Air Traffic komen –voor zover deze introductie nog nodig is- uit Bournemouth, een muzikaal dood gebied en hebben hun naam gehaald uit de borden die ze bij wijze van hobby gingen weghalen bij vliegvelden in de buurt. In België werden ze geplugd door Studio Brussel die van Charlotte meteen Hot Shot van de week maakte. En geef toe, het nummer heeft iets.  Het is aanstekelijk, goed gezongen (iets wat tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend is) en blijft plakken zoals kauwgom aan je schoenen.

Fractured Life

Hoewel de plaat wel meer stevige rocknummers bevat, neigt het geheel toch meer richting Coldplay dan richting pakweg die andere hype Arctic Monkeys.  Dat heeft ongetwijfeld te maken met het veelvuldig gebruik van de piano waarmee de liedjes (Just Abuse Me, Shooting Star, …) worden ingeleid. Bovendien kan voornaamste songleverancier annex zanger Chris Wall een behoorlijk potje zingen, wat de vergelijking met die andere Chris rechtvaardigt. Wall’s stemtimbre heeft trouwens veel weg van dat van Martin.

Ook aan Keane werd al gerefereerd, maar hoewel liedjes als No More Running Away mits de nodige verbeelding van deze groep zouden kunnen zijn, wordt in het overgrote deel van de nummers toch meer de nadruk gelegd op het rockaspect, de gitaren met andere woorden.

Zelf hebben wij een boontje voor nummers als Time Goes By. In dat nummer zit namelijk heel wat afwisseling en de opbouw beklijft op één of andere manier meer dan bij andere songs, maar u vindt ongetwijfeld ook wel iets naar uw gading. Misschien is dat net het sterke punt van dit plaatje: het feit dat eenieder wel iets terugvindt dat hem bevalt. Get In Line en I Like That vallen in de smaak van liefhebbers van powerpop, melancholici hebben het dan weer voor nummers als Your Fractured Life en zo is er voor elk wel wat wils.Dat dit goede popmuziek is, staat buiten kijf. 

Dat de meisjes bij bosjes gaan vallen voor de vocale kwaliteiten van Chris Wall is zeker, maar of deze jongens echt muzikale potten gaan breken, valt te betwijfelen. Commercieel daarentegen zal het misschien wel lukken. Hun debuut misstaat desondanks niet tussen al het jeugdige geweld dat het vasteland heden ten dage overspoelt.

8 november 2008
Patrick Van Gestel