Adrianne Lenker - Songs / Instrumentals

4AD

Songs / Instrumentals

Big Thief zag de tournee – net als zovele anderen – abrupt onderbroken worden door Covid-19, maar dat had op de productiviteit en de creativiteit van frontvrouw Adrianne Lenker duidelijk geen invloed.

De laatste vier jaar spoelde een zachte tsunami over muziekland. Big Thief bracht in die periode vier fantastische albums en een demo uit. Frontvrouw Adrianne Lenker deed daar nog eens twee soloplaten bovenop en ook drummer Buck Meek liet zich opmerken.

Wat er in de lucht hangt of in het water zit in Massachusetts is onbelangrijk, want Lenker en co waren ook nog eens constant op tournee. Misschien dat de verplichte pauze door corona dan ook eerder een zegen was dan een vloek. Wat er ook van zij: Lenker trok zich terug in een hutje nabij de bergen van New England en kwam er uit met de mooiste collectie songs van het jaar. Wie van beats of zware gitaren houdt, zal wellicht de schouders ophalen en het zingen van Lenker maar geneuzel vinden en het getokkel slaapverwekkend, maar wie houdt van muziek in de puurste vorm, komt niet dichter bij de folkhemel dan op deze plaat.

De eerste gitaarnoten die opstijgen met Two Reverse zijn meteen het sein om alles te laten vallen, je af te sluiten van de altijd doorrennende wereld en je over te geven aan de muziek die dezelfde bevrijdende openheid oproept die we associëren met de rust van de natuur en een vredige gemoedstoestand. En die sfeer wordt nergens onderbroken. De hele plaat lijkt te kabbelen als een rustgevend beekje op de Hoge Venen of te ruisen als de golfslag op een kiezelstrand van een bergmeer. De natuur is dan ook een belangrijk thema van het album. In Ingyar zingt Lenker bijvoorbeeld dat “Everythings eats and gets eaten / time gets fed.”

De natuur is zelfs letterlijk aanwezig: het gesamplede geluid van regendruppels, die op het dak van de hut vallen, verwordt tot het ritme van Come waarin ze de eerste minuten gewoon de gitaar lijkt de stemmen, maar dan bloeit de song open tot een tragisch nummer over een stervende moeder en haar dochter. En in Zombie Girl speelt de wind met een dromenvanger en horen we kwetterende vogeltjes. Lieflijker wordt het niet.

En toch vinden we het eerste hoogtepunt vroeger op de plaat bij single Anything, een teder lied met een sterke melodie over onvoorwaardelijke liefde en toewijding dat een soort oneindigheid oproept door de woorden te herhalen in een hypnotiserende lus: “I don’t wanna talk about anyone / I wanna sleep in your car while you’re driving / lay in your lap when I’m crying / I don’t wanna talk about anything / I don’t wanna talk about anything.” Je kan er natuurlijk ook het verlangen in horen naar een knuffelcontact.

Datzelfde verlangen barst ook uit Dragon Eyes. “I just want a place with you, I just want a place”, zingt Lenker in die song die ook weer mooie beelden bevat over het landschap en de natuur die haar omringden in de hut waarin zij en geluidstechnicus Philip Weinrobe de plaat opnamen. Alles wat deze plaat zo bijzonder maakt, komt in deze song samen.

En zo komen we bij de titel van de plaat. ‘Songs’ is de meest onnozele, maar meteen ook de meest passende titel die Lenker kon verzinnen. Want dat is wat je hier krijgt. Niet meer, maar zeker ook niet minder.

Hetzelfde geldt voor ‘Instrumentals’, het album dat meekomt met het toegankelijke ‘Songs’ en maar twee tracks bevat, elk zo’n twintig minuten lang. Alsof Lenker achteloos wil aantonen dat ze nog veel meer songs had kunnen puren uit de tijd in de hut. Genregenoten zouden uit deze gitaarimprovisaties wel eens een bron aan inspiratie kunnen puren. Of misschien doet Lenker dat zelf wel en vormt ze met Big Thief stukjes van music for indigo en mostly chimes om tot stomende songs met de band, want die twee werelden zijn altijd al met elkaar vervlochten geweest.

Luisterend naar Lenkers eenvoudige gitaarspel op ‘Instrumentals’ blikken we al eens terug naar het bijna voorbije muziekjaar en komen we tot de conclusie dat het toch wel straf is dat het mooiste van het jaar komt uit een sector die het zwaarst getroffen werd door de crisis. En heeft u al applaus gehoord of witte vlaggen gezien? Och, laat maar: koop gewoon een paar platen. Deze bijvoorbeeld.

30 oktober 2020
Marc Alenus