Matthias Van den Brande kondigt 'Fields Of Color' aan

Bijna dag op dag een jaar geleden werd deze muziek opgenomen.

In 1960 trok Mark Rothko de Seagram-muurschilderingen terug van hun beoogde bestemming: restaurant The Four Seasons, omdat volgens hem kunst commerciële en decoratieve doeleinden moest overstijgen. Zestig jaar later heeft het kritische discours over dekolonisatie de ruimtes en dialogen binnen kunstinstellingen radicaal hervormd, waardoor kwesties zoals repatriëring van cultureel erfgoed, koloniale machtsdynamiek, historisch revisionisme en meer worden uitgedaagd.

De subversieve geest van Rothko inspireerde saxofonist Matthias Van den Brande tot een heel album, 'Fields Of Color'. Hij kondigt deze plaat aan met eerste single Seagram Murals. Op de track is behalve Van den Brandes trio ook trompettist Jean-Paul Estiévenart. Hij voegt een extra dimensie toe aan het nummer en ook aan de rest van het album.

Elke noot is bedoeld als een penseelstreek op het canvas van de verbeelding. Het is een viering van creativiteit, een ode aan de kracht van kunst en een uitnodiging om de diepte van het menselijk bestaan te verkennen door de universele taal van muziek.