Het is ‘ambient autumn’ bij Julian Cope

De milieubewuste ‘archdrude’ laat werkelijk geen kruimeltje verloren gaan, maar voorziet ook nieuwe dingen…

Op naar de zeventig! Nee, het is niet zo dat we intussen de kaap van de zestig levensjaren al geruime tijd hebben gerond en op weg zijn naar een nieuwe voordeur, we hebben het over onze collectie Julian Cope-platen die nog steeds elk jaar aandikt. Deze week kondigde onze favoriete flurk alweer een kwartet platen aan, onder de noemer “Ambient Atumn”.

Eind jaren zeventig richtte hij in Liverpool postpunkband The Teardrop Explodes op en in de jaren tachtig had hij – ook bij ons – enkele (radio)hits met World Shut Your Mouth, Trampolene en Charlotte Anne. Sinds de jaren negentig gaat de koppige Cope echter zijn eigen(zinnige) weg met veel minder commerciële en minder toegankelijke platen en projecten, onder eigen naam of met bands als Brain Donor, Queen Elizabeth en L.A.M.F. (“Like A Motherfucker” – nvdr).  

Van de vier titels die hij nu uitbrengt, bevat er één gloednieuw materiaal: ‘I Dream The Cosmic Atavistic’, waarop Cope de luisteraar verwelkomt in “het nieuwe tijdperk van de New Age”. Het is een “magisch tripalbum” met drie uitgesponnen tracks, dat door de man zelf wordt omschreven als “Next-world ambient music” die zichzelf uitdaagt.

Vervolgens zijn er twee Queen Elizabeth-releases. ‘Now That I’m Different’ is een compilatie die “de rush en het gebrul, het gerommel en de verwarring van Queen Elizabeth, van hun eerste incarnatie in 1990 tot hun laatste opnamesessie in 2005” samenbalt. ‘The Corpse Of Queen Elizabeth’ is een heruitgave van de plaat die in februari 2024 al verscheen. Die klonk veel orkestraler en mooier dan het oude werk van de band, en viel ook in de smaak bij de fans van krautrock in het algemeen en van ‘Sowiesoso’ van Cluster en ‘La Nordica’ van Roedelius in het bijzonder. Tot slot is er ook een re-issue van ‘Ambient Metal’ van L.A.M.F., waarmee Cope in 2001 – u raadt het – ambient doommetal op de kaart wilde zetten.

Op deze manier komt de vijfenzeventigste Cope-plaat in onze collectie wel héél dichtbij, natuurlijk. Als het zover is, dan geven we een feestje en spelen we ze allemaal na elkaar, in chronologische volgorde, beloofd!