Heideroosjes blijven schreeuwen

Onze favoriete deeltijdse punkers zijn vijfendertig jaar samen, los van de pauze, die in de beste huwelijken voorkomt, begin jaren tien. 

Heideroosjes vieren nu het feit dat ze nog leven, dat ze nog spelen en zowaar nog urgentie voelen om iets te zeggen.

In Dan Zal Ik Mijn Bakkes Houwe! dat het toenmalig afscheid ‘Cease-Fire’ afsloot, somden ze een resem zaken op die hun niet aanstonden (klassejustitie, filerijden, dikke nekken, pislauw bier en nog een hele resem dingen) om af te sluiten met: “Als dat alles niet meer bestaat / dan zal ik mijn bakkes houwe / dus ik blijf nog wel effe snauwen / drammen, mauwen en herkauwen”. Veel is er op dat gebied nog niet veranderd sindsdien.

Deze week verscheen dan nieuwe single Blijven Schreeuwen. Een oproep om vooral niet stil te zijn over de wereld om je heen. Ageren tegen “bangmaakretoriek”, “zondebokgezwets” en “haatdragend geklets”, dat overal verspreid wordt, want “ze willen dat we bang zijn” wat mensen tegen elkaar opzet. Een oproep voor minder wij tegen zij. Een oproep om niet stil te zijn en te blijven schreeuwen. Geen gezeik, de versterker op elf (11) en rammen tot het gaatje. Goed voor twee minuten twaalf seconden vintage Heideroosjes. Noem ons gerust naïef, maar wij schreeuwen mee!

De Roosjes beloven ons ook nog een nieuw nummer, poëtisch getiteld Dirk Neukt Het Systeem. Dat verschijnt 15 maart online. We zitten al op het puntje van de stoel.

Live kan je hen hier te lande onder meer aan het werk zien op Punx In The Pit in Boom, op Boerenrock in Kortenaken en op het Alcatraz Festival.