De Dylan van Vlaanderen is niet meer.

Vlaanderen verliest een muzikale pionier en grootheid.

Singer-songwriter Kris de Bruyne is gisteren (3 februari) op zeventigjarige leeftijd overleden na een lange ziekte. Hij laat een pak klassiekers na zoals Amsterdam, Ballerina’s, Lieve Jacoba en Vilvoorde City om er maar vier te noemen.

Maar de rebelse de Bruyne was veel meer dan een man van mooie liedjes. Hij was een van Vlaanderens beste songschrijvers en een muzikaal pionier. Samen met Guido Van Hellemont en Wim Bulens stichtte hij het surrealistische trio Lamp, Lazerus en Kris en brengt hij een album op met daarop o.a. nummers als De Peulschil en De Onverbiddelijke Zoener.

In 1973 bracht hij (en niet Raymond van het Groenewoud) de allereerste Nederlandstalige rockplaat uit en stak zo de brug over tussen kleinkunst en rock. Tijdens zijn lange carrière zou hij samenwerken met Patrick Riguelle, Jo Lemaire, Toots Thielemans, Guy Swinnen, Paul Michiels, Luc De Vos en Jan Hautekiet.

De Bruyne lag ook mee aan de basis van het toonaangevende literaire tijdschrift ‘De Brakke Hond’ en maakte audio-opnames van onder andere Kristien Hemmerechts, Tom Lanoye en Herman Brusselmans.

En nu is hij er niet meer, de man die taaier was dan de rest. Kris De Bruyne overleed  in het bijzijn van zijn vrouw en kinderen. De uitvaart zal in intieme kring plaatsvinden.