Youth Lagoon - Wegdromen in de lagune

Botanique, Brussel, 29 februari 2012

In 2012 was ‘The Year of Hibernation’ van Youth Lagoon een verademing. Tussen alle witchhouse, postdubstep, dreampop, chill wave en balearic (om even alles op een hoopje te gooien), die ons tegenwoordig overspoelt, is het vaak zoeken naar iets dat je een volledig album lang kan raken. Dat deed het slaapkamerkunstwerk van Youth Lagoon met verve. Dus waren wij uiteraard benieuwd of de live-uitvoering evenzeer wist te betoveren. 

De tweeëntwintigjarige Trevor Powers, het gezicht achter Youth Lagoon, spendeerde een jaar van zijn prille leven op zolder in Boise, Idaho om aan zijn plaat te werken. Daar boetseerde hij acht wondermooie nummers met een opvallend nostalgisch maar ook fris geluid. Live is Youth Lagoon een duo waarbij hijzelf achter de toetsen plaats neemt en bijgestaan wordt door zijn boezemvriend, gitarist Logan Hyde.

Met Posters begon Powers aan een van zijn autobiografische slaapkamerverhalen over verbeelding en dromen. De song bouwde sereen op naar het eerste hoogtepunt Cannons, waarmee Youth Lagoon toonde wat het in zijn mars heeft. Het nummer klonk onschuldig met zijn handklapbeat en het refrein met ‘oh-oh-ohs’, maar de teksten verraadden het tegenovergestelde: “Get your cannons ready / Light the wick / It will take more than an argument to change my mind”.

De schuchter en knullig ogende Powers was niet wie hij leek te zijn. Tussen de nummers door haalde hij ontwapenend anekdotes boven zoals zijn eerste ontmoeting met de Europese tourmanager. “You sound like the movies.”, vertelde die hem, waarna hij dat bevestigde en uitweidde over zijn filmfavorieten. Hij klonk bovendien niet alleen zo, hij had bij momenten ook wat weg van acteur Michael Cera (uit 'Juno').

Live werd het geluid van het album vrij knap gerecupereerd. Powers beet zich haast vast in de micro en voorzag zijn fluwelen slaapkamerpop van een stevige portie reverb. Ook de drumcomputer ging wat steviger tekeer, maar ondanks de extra decibels bleef zijn hoge nasale zang, die soms deed denken aan Jonsi, knap overeind.

Youth Lagoon scheerde hoge topen met het bitterzoete July dat ingetogen begon maar uiteindelijk een indrukwekkend klankentapijt uitrolde.Nog zo’n prachtig miniatuurtje was Montana, dat met zijn melodieuze compositie dezelfde oefening hanteerde. Dat hij niet enkel teerde op een en hetzelfde trucje bewees het dansbare slotakkoord Daydream.

Met een korte set van veertig minuten was het heerlijk vertoeven in de lagune die Powers schiep in het ronde zaaltje van de Botanique. “You make friends quickly / But not me”, zingt hij in Posters. Met dergelijke optredens durven wij daar toch aan twijfelen.