Young Fathers - Complete overgave
Ancienne Belgique, Brussel, 4 maart 2014
Met twee ep’s als voorlopers presenteerden de mc’s van Young Father gisteren hun eerste full album 'Dead' in de AB. De band staat ervoor bekend niet op safe te spelen en er voluit voor te gaan tijdens liveshows. De bijzonder geslaagde en experimentele mix van hiphop, grime, triphop, elektro, pop en zelfs een ballad maakte ons alvast nieuwsgierig naar hun eerste bezoek aan een Belgische concertzaal.
In het voorprogramma speelde de West-Vlaamse hiphopact Brihang, één van de winnaars van De Nieuwe Lichting. Voor dit concert werd geopteerd voor een intieme bezetting: Brihang uiteraard, Dj Dime aan de turntables en af en toe een gastzanger. Hierdoor werd de aandacht helemaal gelegd op de teksten en warme stem van Brigant zelf.
Nummers die ons zijn bijgebleven zijn Ze Zij Me, dat qua geluid aan J. Dilla deed denken en Periode Jaslisco, waarop knappe slampoetry van Janes Zeghers te horen was. Dj Dime deed de aanwezigen met zijn scratching en beats menige keer viben. Minpuntje was dat de set af en toe iets energieker had gemogen.
En plotseling stonden de drie kleurrijke mc’s van Young Fathers daar: Alloysious Massaquoi, Kayus Bankole en Graham Hastings, bijgestaan door een drummer. A capella en schreeuwend zette ze hun show in, waarna een mondharmonica en lichte percussie invielen. Een uitermate lange en gewaagde, donkere opener waarmee Young Fathers duidelijk liet blijken dat ze ook live niet bang zijn van een experiment.
Dat songvakmanschap werd bevestigd toen de ene song na de andere werd afgevuurd zonder bindteksten en telkens blijk gevend van een bijzonder hoog niveau. Met dreigende maar uiterst dansbare versies van War, Queen Is Dead en Effigy gingen de Young Fathers meermaals de interactie met het publiek aan en werd stilaan een grimedansfeestje opgestart. Bij single Get Up zag je de eerste rijen mensen al meezingen. Ook hier is de band dus al potten aan het breken.
Maatschappijkritische teksten ontbraken uiteraard niet. In Deadline, getrokken door het refrein "Don’t you turn my home against me / Even if my house is empty", hoorde je duidelijke statements van de groep. Ook Low bediende zich van dergelijke teksten en kreeg extra cachet door de breakdancepasjes die de band uit de mouw schudde.
Intiemer werd het tijdens de ballad I Heard waarbij Alloysious Massaquoi ons verpletterde met zijn meer dan toonvaste soulstem. Het leek wel even of Marvin Gaye uit het graf was opgestaan. De warme, analoge synthklanken van Just Another Bullet brachten je dan weer zo tot bij de ninetiessound van Massive Attack.
Tijdens Way Down In The Hole mocht de drummer zich volledig uitleven op de floortom. Daarnaast vond Young Father Graham Hastings naast het dansen en rappen en zingen ook nog de tijd om een analoge synth te bedienen.
Slechts één keer laste de groep een pauze in om technische redenen. Maar bij de eerste drumslagen van het volgende nummer had de band het publiek meteen terug in zijn macht.
Young Fathers bespeelde het publiek met volledige overgave. Alsof dit hun laatste concert was. Dat er ruimte was voor improvisatie tijdens de nummers, iets wat je vandaag steeds minder groepen ziet doen, maakt het extra leuk.
De opbouw van de setlist met zowel trage als snellere nummers, afkomstig van oud en nieuw werk, kwam de show ten goede. Young Fathers is een groep die er probleemloos een nieuw geluid in hiphop te brengen, zowel op live als op cd. Benieuwd wat de toekomst hen nog zal brengen.