You Raskal You - Prikkelend
CC Berchem, Berchem, 20 juni 2015
Ze hadden altijd al een zekere Kempense soul in zich, de mannen van You Raskal You. En dat willen ze nu ten volle gaan uitspelen. Want deze zomer trekken ze met een buidel vol nieuwe songs naar een Engelse studio om daar hun derde plaat op te gaan nemen. Maar voor het zover was, waren er nog de try-out-concerten hier te lande.
De eerste plaat namen ze op in een verlaten fort, de volgende keer maakten ze kennis met een echte studio, nu vinden de Kemphanen dat de tijd rijp is om echt het onderste uit de kan te halen. Daarvoor schreven ze nieuwe songs en zouden ze er ook blazers gaan bijhalen, iets wat ze op Crossing Border 2011 al probeerden en toen ook indruk maakte. En bovendien werden er een aantal backing-zangeressen bijgehaald om het geluid nog voller te maken. In CC Berchem mochten die ook – een beetje onwennig nog - voor een eerste keer mee het podium op.
De meerwaarde van die dames kwam er aanvankelijk (nog) niet altijd helemaal uit. In With Love voelden wij een eerste keer opwinding tijdens de instrumentale break in dat nummer, hoewel de Raskalettes, zoals de zangeressen liefdevol genoemd worden, de band daar ook bijtraden. Maar verderop, tijdens Morning Lover waren ze wel nodig om tot het gebalde soulgevoel te komen, waar de band naar op zoek lijkt. Ook in A Helmet Helps waren de twee zanger Guy Brees met veel animo van antwoord, hetgeen dat nummer een eigen, nieuw accent gaf.
Uiteraard was er ook plaats gelaten voor de oudere nummers. Reverb Kisses kreeg een reggaevibe mee en gitarist Maarten Michielsen liet zijn gitaar los op een breekbare solo, die daarna een psychedelische injectie kreeg. Daar pal tegenover stond dan weer het stevig rockende It’s Gone, waarin de gitaar het gevecht aanging met de Hammondklanken uit de synth.
Wat nog steeds een troef is voor You Raskal You is de vocale harmonie. Iets wat bijvoorbeeld (maar niet alleen) tijdens het prachtige Peace Of Mind bleek. Voeg daar nog de eerder vermelde, vrouwelijke bijstand aan toe en dat belooft het beste voor die nieuwe songs. In No Mo’ Honey konden wij daar nog een beetje van proeven.
Het concert werd afgesloten met een schone buikversie van Leaves Of Love, die vervolgens ingedekt werd met een bescheiden reggaedekentje. Het toonde eens te meer aan dat de groep zijn geluid wil uitbouwen en dat is, met het nieuwe album in het vooruitzicht, genoeg om ons te prikkelen.