Yo La Tengo - Tussen twee stoelen

Ancienne Belgique, Brussel, 17 maart 2013

Het Amerikaanse indietrio Yo La Tengo heeft in 2013 heel wat te vieren: ze vieren hun dertigjarig (!) bestaan én hebben zopas een fijne, nieuwe plaat uit. Redenen genoeg om hen nog eens naar Brussel te halen. En als zelfverklaarde adepten van deze eigenzinnige en onvoorspelbare bende hebben wij de laatste jaren geen enkele passage aan ons laten voorbij gaan. Ook deze keer niet.

Yo La Tengo had zijn set in de Brusselse AB - die aardig volgelopen was - netjes opgedeeld in twee delen: een akoestische en een eerder stevige set. Het drietal had geen voorprogramma meegenomen - hoeft ook niet als het jouw feestje is - en zorgde dan maar zelf voor het aperitief. Een vreemde, maar goed uitpakkende keuze, want zo hoorden wij verrassend stille versies van Cherry Chapstick en Ohm.

Meteen werd duidelijk dat de band veel uit zijn laatste album zou putten. Het eerder vermelde Ohm, de fluwelen pop van Cornelia and Jane of het haast gefluisterde The Point of It; ‘Fade’ was goed vertegenwoordigd. En dat is meteen ook de kritiek op het concert: als je als groep 30 jaar bestaat, zou je toch wat meer mogen grasduinen in je ondertussen indrukwekkende catalogus.

Niet dat er geen oudjes meededen. Uiteraard waren Autumn Sweater en Tom Courtenay van de partij. En wij zijn altijd blij als we nummers horen uit onze favoriete YLT-plaat: ‘And then nothing turned itself inside out’. Maar de uitstapjes waren wat te schaars en te spaarzaam. Zo werd ‘Summer Sun’ zelfs niet aangeraakt. En wie de groep een beetje volgt, weet dat ze ook interessante soundtracks, muzikale experimenten en grappige covers hebben opgenomen.

Dat laatste even buiten beschouwing gelaten, bleven we wat op onze honger. In de bissen kregen we twee van die covers te horen: Michael Jacksons Ben kreeg een opknapbeurt - speciaal voor de verjaardag van de tourmanager - en het breekbare My little corner of the world was het perfecte orgelpunt. Maar als toemaatje viel het wat mager uit.

Ira, Georgia en James speelden een goeie twee uur lang mooie versies van Yo La Tengo-nummers. En de opgedaagde fans kregen zeker waar voor hun geld. Maar mag het de volgende verjaardag ietsje meer zijn? En laat dan misschien ook dat belachelijke schoolfeestdecor thuis.