Yevgueni - Vrolijk Vlaams vakwerk
Ancienne Belgique, Brussel, 8 november 2008
Je moet een man zijn om te weten hoe het moet, dat bewijst Yevgueni op deze mooie woensdagavond in de gezellige club van de AB. Deze avond stelden ze voor de eerste keer hun nieuwe plaat voor en de spanning was zo wat te snijden voor de vijf muzikanten van deze Vlaamse kleinkunstband. Ik zeg kleinkunst, maar dat is eigenlijk niet correct: er staan frisse nummers op 'Aan de Arbeid', die eerder in het pop-rock circuit thuishoren. De AB vergelijkt Yevgueni dan weer met Bram Vermeulen. Maar u heeft het wel begrepen: Yevgueni is niet in een vakje te duwen.
Yevgueni volgde deels hetzelfde pad als hun vorige en eerste plaat, 'Kannibaal'. Zo was er deze keer een Robbie II bij, waarbij Robbie niet meer zijn broek scheurde aan het zadel van zijn fiets, maar deze keer met z’n auto in de file stond. Ook het trage nummer Zo Donker sloot aan bij de vorige tournee, waarbij op dezelfde wijze geëindigd werd met In Deze Stad.
De groep speelde dus vooral op zekerheid, want een nieuwe Als Ze Lacht maken is een hele opgave. Toch sloegen ze er af en toe in om voor hun nieuwe nummers evenveel applaus te ontvangen als voor hun bekendere klassiekers. Tita Tovenaar en vooral Manzijn worden ongetwijfeld twee nieuwe zomerhits, waarbij het deuntje van het laatste nummer dagenlang in je hoofd blijft nazinderen.
Zanger Klaas Delrue stond er vaak wat onwennig bij zonder zijn akoestische gitaar en verontschuldigde zich dat hij zijn bindteksten niet voorbereid had. Ook de danspasjes vond hij niet aan hem besteed. Maar wees gerust, lieve Klaas, het viel heus wel mee.
Het lief van zanger mocht alvast van een aangename avond genieten, want er waren een resem nummers aan haar opgedragen. Toch was het niet altijd Overal Schoonheid, want zanger Klaas weet volgens Manzijn heel goed wat het is om met een vrouw samen te leven. Cliché, denkt u bij uzelf. Wij kunnen u daarin gelijk geven, maar toch zal ook u het niet kunnen weerstaan om mee te kelen met de vindingrijke teksten van de nieuwe cd.
Het begin van het optreden kwam wat moeilijk op gang, want de nieuwe nummers waren het publiek toch wel wat vreemd. Maar vanaf Oud en Versleten wisten ze weer waarvoor ze gekomen waren: vrolijk Vlaams vakwerk met een scheutje nostalgie. De nieuwe nummers werden nog vaak afgewisseld met die van de eerste cd en het enthousiasme was nauwelijks te stillen na Als Ze Lacht. Toch deed de nieuwe Manzijn het zo goed, dat we hem een tweede keer voorgeschoteld kregen.
Al fluitend gingen we naar huis: toe toetoe toe toetoe!