Yellowcard - Pubernostalgie

Trix, Borgerhout, 24 maart 2013

Als je de huidige generatie alternatieve twintigers vraagt welke groepen er vroeger op hun vijfhonderdentwaalf megabyte grote mp3-spelertje stonden, mag je gerust zijn dat Yellowcard vaak in het lijstje opduikt. Het was dan ook geen verrassing dat het uitverkochte concert van deze Amerikanen vooral de oudere fans aantrok op zoek naar dat laatste beetje pubernostalgie.

Het zeldzame zicht van dranghekken voor het podium in Trix Club deed al vermoeden dat het een intensieve en vooral ruwe avond ging worden met veel duw- en trekwerk. Niets was echter minder waar. De voorste vijf rijen waren bijna geheel voorbehouden aan schreeuwende fangirls en een verdwaald koppeltje verkleed als de tekenfilmfiguren Ior en Stitch. Het publiek feestte tot op zekere hoogte mee, maar helemaal uit de bol gaan zat er nooit echt in.

Dat het publiek enkel oog had voor de hoofdact die avond was meteen duidelijk bij de voortreffelijke set van Like Torches. Ook al speelden deze Zweden een uitstekende en afwisselende set, het vrouwelijke publiek vooraan leek niet onder de indruk.

Tijdens punkrocknummers als Made Of Glass en Missing It All namen ze namelijk liever kiekjes van elkaar en ook toen de knappe frontman Jonathan Kärn ons Zweeds aanleerde – het klonk wat als “Abaski” - was het publiek niet echt geïnteresseerd. Like Torches, vroeger bekend als You Ate My Dog, staat dit jaar ook op Groezrock. Hopelijk krijgt de band daar wel de aandacht die zij verdient.

Set It Off had wat meer geluk. De band vergaarde in de vijf jaar dat ze achter de instrumenten staan wat naamsbekendheid en wist al vroeg op de trein te springen die bands als Panic! At The Disco en Fall Out Boy na 2008 onbemand achterlieten.

Dat Panic! At The Disco één van de grootste inspiratiebronnen is voor deze band is een publiek geheim. Ook live valt dit enorm op. Al snel boog zanger Cody Carson zijn stem in de vreemde bochten die Brendon Urie voor hem al nam.

De set was afwisselend dankzij de vele interacties met het publiek, maar op zich speelde Set It Off niet zijn sterkste show. De muzikanten waren duidelijk moe en Cody Carson kon wat warme kamillethee gebruiken voor zijn stem, die het af en toe liet afweten.

Toen Longineu Parsons zich achter het drumstel installeerde was de invloed van Yellowcard duidelijk hoorbaar maar ook hij kon deze middelmatige set niet redden. Set It Off is een geweldige band die meer in zijn mars heeft dan wat zij op het podium van Trix lieten zien.

Ook Yellowcard had zijn dagje niet. Terwijl de fans vooraan in een bloedhete zaal genoten van het uitgedeelde en broodnodige water begroette zanger Ryan Key het uitzinnige publiek. Enkele schreeuwende meisjes en een duidelijk oververhitte Ior en Stitch kregen een hand van Key voor hij met de set begon.

Al snel werd duidelijk dat de set vooral geen 'Southern Air'-show ging worden. Dit laatste album kwam in Augustus vorig jaar uit, maar gelukkig voor de aanwezige nostalgici wist de band ook hun oudere nummers een prominente plaats in de lijst te geven. Way Away en Only One lieten niet lang op zich wachten terwijl Ocean Avenue zoals te verwachten één van de afsluiters was.

Door de hitte stribbelde de viool van Sean Mackin wat tegen en moest het onding om de paar liedjes gestemd worden. De vriendelijke teddybeer kon dit uiteraard niet verhelpen, maar het haalde wel de vaart uit de sowieso al niet zo geweldige show.

Hoewel het muzikaal niet allemaal even mee zat, leek het publiek zich toch te amuseren. De handen gingen maar al te vaak de lucht in en ook de bandleden teerden voort op een laatste energieke adrenalinestoot.

We bleven wat op onze muzikale honger zitten terwijl voor onze ogen jong talent zich ontplooide. Yellowcard mag dan nog maar een schim zijn van wat ze ooit waren en blijven teren op hun oude hits, het jonge talent van Like Torches staat helemaal klaar om hun plaats in te nemen.