Xiu Xiu - De X gaat eraan

Botanique, 31 mei 2023

Eindelijk een concert met een X! Sorry, Xavier Rudd, we hebben je Australische beachboysummervibes al twee keer op Belgische bodem gemist.

Niet dat zoiets veel betekent , maar bij Xiu Xiu gaat het wel om twee X’en. De X van eXperiment dan. Want dit trio uit San José, California leeft al zo’n twee decennia lang op de eigenzinnigheid van obscure tapes, lp’s, cd-r’s, verzoeningsopdrachten of andere bizarre exploten. Het bewijs daarvan vond je ter plaatse aan de merchandising: een unieke, gelimiteerde en gestylede houten kist met zomaar even twintig cassettes vol bandexperimenten (voor het luttele bedrag van 250 euro).

Je kent het wel, de muzikale tempel van de Rotonde in de Botanique in Brussel: bijna even hoog als breed, met een sterrenhemel van lampen, stenen friezen en een trapsgewijze publieksbeleving, waarbij zowel een 3D-geluid als het “close contact” met de artiesten optimaal zijn.

Je kent het (allicht) niet: een wilde, overjaarse Gandalf-percussiewizard, een getatoeëerde Aziatische muze in fel prinsessenkleed achter een Korg en een postpunker vol tattoos met dramatiserende falsetstem die de gitaar zowel sfeervol aantokkelt als furieus tormenteert. De naam? Xiu Xiu.

Wat je alvast niet kreeg: een reflectie van de meest recente plaat ‘Ignore Grief’, waarin het trio naar eigen zeggen een horrorverhaal – dat overigens ook in boekvorm te koop is – in muziek omzet zonder de voor de hand liggende trucjes uit het noise- of metallandschap in te schakelen. Een plaat waar opperhoofd Jamie Stewart de theatrale stem en teksten opzij schuift voor rechterhand Angela Seo. Wat trouwens een geheel andere, darkwave impact heeft. Met Maybae Baeby als uitzondering hield Stewart de micro grotendeels voor zichzelf.

Nee, Xiu Xiu plukte even divers uit het rijke verleden als het arty publiek van zo’n tweehonderd gegadigden was. Met vertegenwoordiging uit alle lagen van de LGBTQ+-gemeenschap en zowel in Duitse, Franse, Amerikaanse als Nederlandse taligheid. Dixit: felle postpunk die een band als Swans naar huis zou spelen, industriële, jazzy artwave die in de lijn lag van Throbbing Gristle's Persuasion (dat vlak voor het optreden door de speakers klonk) tot sfeervol filmtheater. Wat dat laatste betreft, plukte de band de Julee Cruise-cover Falling uit de Angelo Badalamenti-soundtrack van ‘Twin Peaks’ uit het repertoire. Bij deze meteen een luistertip: de post-industriële, integrale Xiu Xiu-vertolking van heel deze plaat op ‘Plays The Music Of Twin Peaks’ past een stuk beter bij de mystiek van de David Lynch-reeks dan het origineel.

En toch was het een maat van gaan of vallen. Zonder enige interactie met het publiek, in opperste concentratie en met een verhakkelde, weinig samenhangende of opbouwende set van dronenoisetheatreartyshockrock was het een beetje moeizaam ploeteren tussen de devote fans en volgelingen van de band. Om het met een nuchtere blik te stellen: de intensiteit van noise, stilte en zijn was niet over heel de lijn even energiek. Met weliswaar veel unieke yes-momenten (wat ons betreft van toepassing op cover nummer twee, een slepende interpretatie van New Orders Ceremony), maar ook een aantal vraagtekens. Maar ook dat hoort natuurlijk bij een groep van dit kaliber.

In elk geval is die “X” nu ook afgevinkt.