Woodkid - Wat houterig

Botanique, Brussel, 9 oktober 2011

De fransman Yoann Lemoine is een succesvolle clipmaker die al samenwerkingen met ondermeer Moby, Katy Perry en Taylor Swift op zijn palmares heeft staan. De volgende opdracht wordt trouwens een clip voor de rijzende ster Lana Del Rey. De muziek die hij onder de naam Woodkid maakt tapt echter uit een heel ander vat. In de Rotonde van de Botanique konden we in het kader van zijn 'Iron tour 2011' kennis maken met dit beloftevolle multitalent. Echt omvergeblazen waren we niet, maar rekening houdend met het feit dit een van de eerste keren was dat dit studiodier uit zijn vertrouwde omgeving kwam was het toch een heel sterke prestatie.

Het was een vreemde ervaring om na maanden lang enkel contact te hebben via Facebook, ineens oog in oog te staan met je publiek, liet hij weten. Voor een volle zaal dan nog wel want de Rotonde zat volgepakt. Het liveopzet van Woodkid is al even gestileerd als de verschijning van de zanger. Gekleed in een perfect maatpakje, de mouwen netjes omgeslagen om de twee getatoeëerde sleutels op zijn voorarmen te showen, met een gemillimeterd baardje en een jongensachtige pet op zijn hoofd nam Lemoine enkel de vocalen voor zijn rekening.

De keuze voor een toetsenist, twee percussionisten en een driekoppige blazerssectie gaven blijk van een duidelijke visie en waren doorslaggevend voor de kleur van alle nummers. Deze sound past perfect bij zijn warme, diepe stem met een opvallende tremolo, dat we nog het best kunnen vergelijken met Antony Hegarty met een heel zware verkoudheid. De nummers van de nog te verschijnen debuutplaat 'The Golden Age' klonken best goed, maar de met franse tongval gezongen Engelse teksten waren soms een ernstige afknapper.

Aan cojones ontbrak het hem niet, de debuutsingle Iron werd aangekondigd als zijnde "beter dan sex", maar de groep miste duidelijk podiumervaring waardoor het geheel wat te klinisch en - excusez le mot - houterig overkwam. Ook twee bisrondes vonden we er wat over voor een concert dat in het totaal nog geen uurtje duurde, al waren de tweede, drumloze versie van Iron en de cover van Katy Perrys Teenage Dream best te pruimen.

Net zoals Pinokkio heel wat watertjes moest doorzwemmen om een jongetje van vlees en bloed te worden, heeft deze Woodkid nog wat rijpingstijd nodig voor hij klaar is voor het echt grote werk. Laat ons hopen dat hem die tijd gegund wordt, want we voelen met onze kleine teen al aan dat zijn debuutplaat 'The Golden Age' een serieuze hype zal worden.