Wooden Shjips - Psychedelische hemel

Kavka JC, 5 september 2018

Wooden Shjips - Psychedelische hemel

In Kavka kwam Wooden Shjips bewijzen dat ze met ‘V’ de hele wereld aan kunnen. Aan ons om die wereld daarvan te overtuigen.

Stel je even voor: Jean-Michel Jarre is in een sombere bui en wordt begeleid door een uitstekende jazzdrummer, die, naast het perfecte ritme houden, ook durft te improviseren. Hoort u het? Wel, dan zit u in de buurt van báán, een illuster duo uit Brussel, dat het warme geluid van de Fender Rhodes en een paar synths combineert met een uit een arsenaal aan drumsticks voortspruitend bos aan drumpatronen. Funky meewiegbare, psychedelische thema’s evolueerden naar drumloze ambient maanlandschappen. Een beter passend voorprogramma hadden de organisatoren van Hotsjumenas niet kunnen vinden.

Het ambientgehalte bij Wooden Shjips lag dan misschien wat lager, maar dat werd volledig gecompenseerd door de hoeveelheid psychedelica die je om de oren vloog in het behoorlijk gevulde zaaltje. Daar hadden de projecties, die op het grote scherm en op de passende (voornamelijk) witte T-shirts van de bandleden heen en weer flitsten, uiteraard veel mee te maken. Alsof men Jackson Pollock had ingehuurd werden spetterpatronen langzaam verdreven door schaduwen en kleurde het hele podium dan weer in de gekste tinten op.

En dan was er sjamaan Ripley Johnson die zijn volgelingen met zachte stem bezwerend toezong. De gewillige gelovigen geraakten algauw in trance en bewogen ledematen op oncontroleerbare wijze. Met ‘V’ heeft Wooden Shjips dan ook haar bijbel afgeleverd. Want op die plaat vallen alle puzzelstukjes (muziek, songs, productie) in elkaar en is er geen ontkomen meer aan. Dit Wooden Shjips kan de concurrentie met een Tame Impala aan. Enkel de marketingapostelen ontbreken.

Het was dan ook logisch dat het concert in Antwerpen werd ingezet met een superstrak Eclipse, waarin de saxoutro dan wel ontbrak, maar dat door de waterval aan gitaarklanken enorm verfrissend aandeed. Het met sambaballen en een vuile bas ingezette In The Fall hield die toon aan terwijl Johnson zijn gitaar schuddebollend liet huilen. Ook uit die plaat kwam de schitterende, bluesy sleper Ride On.

Zo reed je het ene moment in een cabriolet door een desolate, Amerikaanse woestijn en keek je het volgende aan tegen een met schitterende sterren gevulde, nachtelijke lucht of vloog je op een vliegend tapijt door een staalblauwe hemel. En dat kwam allemaal uit die gitaar. Voor u de vraag stelt: nee, wij hebben ons niet bezondigd aan geestesverruimende middelen.

Het was trouwens niet enkel ‘V’ dat aan bod kwam. Evengoed werd er geciteerd uit ‘Back To Land’ (Ruins, eerste “bisnummer” (eigenlijk werden de twee bisnummers gewoon rechtstreeks aan de set genaaid) These Shadows) en ‘West’ (Lazy Bones) om de boodschap over te brengen.

Het was met een zalig gevoel dat wij Kavka verlieten, klaar om meteen te verhuizen naar de psychedelische hemel. Of gewoon naar bed natuurlijk.

7 september 2018
Patrick Van Gestel