Woo Hah! festival 2015 - Hete bedoening

Spoorzone, Tilburg, 5 juli 2015

Een uitgekookte editie van Woo Hah festival was het dit jaar. En dat hebben we vooral te danken aan die fameuze hittegolf. De organisatie had de nodige voorzorgen genomen door onder meer waterpistolen uit te delen, een nevelgordijn te installeren en vooral veel drinkwater te voorzien. Aan ons dus om het hoofd koel te houden, de biertjes achterover te kappen en te genieten van de broeierig drukkende optredens die in sneltempo voorbij kwamen geraasd. Dit waren onze favorieten.

Woo Hah! festival 2015 - Hete bedoening



Freddie Gibbs (18.00 – 19.00 Puna Stage) *** 

Freddie liet, net zoals in TRIX vorig jaar, toch even op zich wachten. En wachten in een loodzware hitte gaat nu eenmaal moeizamer dan wachten in een klein zaaltje. Maar hij maakte dat grotendeels goed. Gibbs is nog steeds de zelfverklaarde, coke dealende gangster die een uitmuntende show in zijn mars heeft. Een show die veel gelijkenissen kende met de show in de Trix. Veel a-capella stukken en nummers als Still LivinHave U Seen Her en Thuggin die de springveren in onze kuiten testten. Maar hij wist ons vooral in te pakken wanneer hij het publiek toesprak. Want ja, hij wist dat hij live op tv was. En neen, daarom nam hij nog geen blad voor de mond. Freddie is een gangster en gedraagt zich als een gangster. En al wie hem wil intomen, wensen we veel geluk. Freddie Gibbs blijft gewoon “the real deal”.

Denzel Curry (16.15 – 17.00 Canna Stage) ***

De twintigjarige Denzel Curry wist twee jaar geleden de aandacht te trekken met zijn album ‘Nostalgic 64’. Een vurig album, dat je door zijn hoofd leidt; met alle twijfels, gedachten, uitdagingen en verhalen vandien. Verder hoor je verwijzingen naar Dragonball-Z, Nintendo tot aan Pokemonbeesten. Kortom, alles wat een jongen, die net op tram twee gesprongen is, bezig houdt. Op het warmste moment van de dag in een grote zaal optreden is misschien geen cadeau, maar hij bracht het er geweldig vanaf. Hij blies energie de zaal in als een windmolen, sprong zwetend van het ene uiteinde van het podium naar het andere en slaagde er zelfs in een enorme moshpit te creëren. Het Woo hah-publiek was gekomen om te feesten. Denzel Curry had het feestje alvast opgestart.

James Pants (22.30 – 23.30 The Parking Lot) **** 

Terwijl heel het Woo hah-publiek zich klaarstoomde voor headliner Cypress Hill, bleven wij toevallig hangen op de parking naast de main stage. En gelukkig maar. James Pants wist zich voor een handjevol publiek te kronen tot ontdekking van het festival. Terwijl Cypress Hill zich oorverdovend kenbaar maakte, probeerde Pants ons met nummers van om en bij de minuut bij de les te houden. Er zat humor in, catchy popdeuntjes ook; er zat bezieling in, maar vooral: iedereen was mee. Dat hij de micro af en toe liet vallen om op tijd achter het drumstel te kruipen, was eerder grappig dan storend. Top optreden!

Run The Jewels (21.15 – 22.15 Puna Stage) **** 

Nadat de zon zijn strafste stralen al een tijdje geleden had uitgestuurd, sprongen Killer Mike en El-P het podium op. Sidderend, bevend, maar vooral: met gebalde vuist in de lucht. Zoals we van hen gewend zijn. De politie was uiteraard opnieuw niet welkom - “Fuck pooliiice”, werd zo’n beetje de slogan van het hele festival - trillende broekspijpen en onderlippen werden dan weer wel warm onthaald. Hyperbolen vlogen in het rond, bassen kropen de oren binnen en nestelden zich comfortabel achter je trommelvliezen. Hier waren we voor gekomen en RTJ stelde niet teleur. Vurig!

Er waren nogal veel optredens die elkaar overlapten en waar we helaas iets te weinig van gezien hebben om een oordeel te kunnen vellen. Daar kwam nog eens de randanimatie bij en het feit dat we niet alleen enkele BN’s maar ook andere artiesten zijn tegengekomen op de wei, die gewillig een praatje maakten met de fans, en je zal het ons vast vergeven:

Cannibal Ox (17.00-17.45 Puna Stage) was iets te mak. Voor fans misschien een snoepje, maar geen spek voor onze bek. Ook Vince Staples (17.30 – 18.15 Canna Stage) kon ons in een half uur niet genoeg overtuigen om te blijven staan. Een teleurstelling? Toch wel een beetje. Maar dat hij een grote meneer voor de toekomst is, staat buiten kijf.

The Underachievers (18.45-19.30 Canna Stage) leken zich geweldig te amuseren en ook Your Old Droog (19.15 – 20.00 Funx Stage) leek het beste van zichzelf te geven voor een karig opgekomen publiek. De concurrentie met Joey Bada$$ (19u30 – 20u30 Puna Stage), die op hetzelfde moment optrad, was dan ook moordend. Deze laatste kon rekenen op een aanzienlijk publiek. Het enthousiasme van zijn show kwam helemaal niet over op de middelste rijen en wij hadden de indruk dat iedereen dat moment net aan het uitblazen was van een slome, zonnige dag. Kan je het ons kwalijk nemen?

Big Sean (22.15 – 23.15 Canna Stage) legde het publiek het vuur aan de schenen door hiphop te mengen met nummers doorspekt met harde, elektronische beats. Een feestje, en wij wiegden vrolijk mee achteraan. Dat wiegen werd dansen bij Jameszoo (23.30 – 00.30 The Parking Lot), die wist te charmeren met een hiphop opgeleukt met trap- en elektro-invloeden. De perfecte afsluiter voor een geweldige festivaldag. Volgend jaar terug? Graag! 

5 juli 2015
Joris Roobroeck