Woo Hah! 2016 - Young Thug - De platen zijn beter

Spoorzone, Tilburg, 6 juli 2016

Als we het optreden van Skepta mogen omschrijven als een springfeest, zou Young Thug enkele uren later in diezelfde zaal vast een zwoel dansfeest worden. Helaas viel dat dik tegen, en dat had Thugga vooral aan zichzelf te danken.

Niet dat de setlist te wensen overliet, want die was perfect. Als je nummers als Digits, Memo of Hercules op een publiek kan loslaten kan je negen kansen op tien rekenen op een intense uitspatting. Dat kwam er ook, maar dan in beperkte mate. Young Thug en zijn crew hadden dat ook al snel gezien, dat bewijst het abrupt stoppen van nummers zoals Slime Shit. Volgens ons live een knaller, het steeds terugkerende “Hey”-stuk alleen al. Maar tijdens Woo Hah! hoorden we niemand meebrullen. Jammer.

Opgelet, vooraan was er wel iets gaande. En na een tijdje had Thugga dan ook alleen oog voor die eerste rijen en leek hij de rest van de zaal geen blik meer te gunnen. Ook de afstand tussen de uithoeken van het podium werden tergend traag afgelegd. Geen goesting? Teveel hoestsiroop door de aders of alcohol door het keelgat? Wie zal het zeggen?

Weinig bindteksten tussen de nummers ook; of je zou de gave moeten hebben om dat gebrabbel van hem te ontcijferen. En dan het uitfaden van alle nummers waarbij Thugga a-capella het nummer afsloot. Het was niet alleen nefast voor de schwung van het optreden, het trok bovendien nergens op. Dubbel jammer.

Voor mensen, die kennis hebben van het repertoire van Young Thug, was zijn optreden op Woo Hah! vast een aangename bedoening. Een best of in een grote zaal, met rondom je allemaal fans met hetzelfde idee, blij dat ze Thugga eindelijk eens live mogen aanschouwen. Maar wij hebben hem - op Pukkelpop jandorie - beter geweten. En dat lag niet aan de setlist of het publiek, maar gewoon aan de ingesteldheid van de rapper. Kortom, zijn platen zijn over het algemeen beter dan de live optredens.