Winther - Naakt en kwetsbaar

DE Studio, 3 juni 2014

Hoogmoed komt voor de val. Winther is hiervan het levende bewijs. Na het debuut waarop branie regeerde, komt de band rond Wolfram Ghesquière met een kleinood vol verstilde parels. Sommige daarvan louter instrumentaal, sommige gezongen met breekbare stem.

Die plaat werd voorgesteld in zaal De Fred van DE Studio in Antwerpen. Een gezellige woonkamer met stemmig krakend parket, halfvol gezet met knusse sofa’s, de andere helft voorbehouden voor de vleugelpiano van Wout Gooris, twee violistes (Linde Verjans en Laura Kennis), een altvioliste (Jasmien Van Hauthem), een celliste (Tine Hubrechts) en een jongeman (Thomas Jillings) met een altklarinet en een sax. En natuurlijk ook een microfoon voor zanger Ghesquière.

Wout Gooris mocht het concert openen. Hij liet zijn vleugel noten druppelen doorheen de kamer en weemoedige strijkers vervoegden hem in een melancholisch stuk van Koen Quintyn, het meest verse lid van Winther en net zoals Szymon Brzóska verantwoordelijk voor een deel van de strijkersarrangementen.

Wat daarna volgde was een aangename verrassing: Ghuesquière bracht Lost At Sea van de debuutplaat in een compleet uitgeklede versie. Enkel Gooris begeleidde hem op harmonium. Met zijn tekst en in deze versie paste deze song voortreffelijk bij de rest van de nieuwe plaat ‘Downfall’: “I climbed and now that I fall / So I left the town of innocence / leaving all I’ve known behind.”

Nog straffer was de pakkende versie van onze favoriete song op ‘Downfall’. Met het gedimpte licht weerkaatsend in zijn donkere kijkers brachten Ghesquière en Gooris (op piano) Babel. Daarbij leek de zanger zo kwetsbaar dat hij even goed naakt midden in de woonkamer had kunnen staan. Het schurende, knarsende geluid van Thomas Jillings’ altklarinet maakte de song helemaal af.

Na een song die we niet konden thuisbrengen waarin Jillings zijn altsax ter hand nam, volgde een tweede song uit ‘Winther’ en ook het derde liefdesliedje op een rij. Annie was in de oorspronkelijke versie een wat ruwe song, maar met de nieuwe arrangementen werd het in een ‘Downfall’-jasje gestoken.

Tijd voor Ghesquière om even op adem te komen en die pauze kreeg hij tijdens twee instrumentale, neo-klassieke nummers van Koen Quintyn. Daarna zette hij Me &The Kids (weer een nummer uit de debuutplaat) in. Even was er een misverstandje tussen hem en Gooris, maar na een beleefd “Sorry” van Ghesquière, vonden ze mekaar meteen terug.

In één van de zeteltjes links van ons bleek Valerie Van Roey te zitten. Zonder opwarming, mocht ze Mad Man meezingen, een tragisch verhaal waarin een vrouw de laatste kans tracht te benutten om haar man van waanzin te redden. Of dat lukt, wordt in het midden gelaten.

Later volgde ook nog Something More, waarin zij op de plaat ook te horen is, maar deze keer zong Ghesquière het zonder haar. Eerst kregen we echter nog een nieuwe versie van doorbraaknummer Leave Me At Dawn. Eigenlijk ook weer eentje dat mooi bij het nieuwe materiaal paste. Stilaan begon het ons te dagen dat de indruk die de debuutplaat bij ons achter had gelaten gekleurd was door de tijd, want daar stonden dus toch ook al enkele breekbare stukken op.

Afsluiter was het titelnummer van 'Downfall', maar Winther liet dat inleiden door Metanoia, een hoopgevend, aan Vivaldi's Primavera refererend strijkersstukje. Hierdoor was het contrast met het melancholische Downfall nog pakkender. En wat te denken van de tekst. “All the girls are pretty by the scars on their chest”?

Een daverend applaus was het verdiende deel van de muzikanten. Een minzame glimlach krulde Ghesquières lippen en fijntjes kondigde hij nog een bisnummer aan. Dat werd uiteraard het slotnummer van het nieuwe album. Daarin zit een man bij de rivier en komt hij tot het begrip dat alles van voorbijgaande aard is. Daardoor vat hij terug moed. Dit lied was eigenlijk aanleiding tot Metanoia (berouw), maar dat hadden we dus al gehad.

Dit concertje stond eigenlijk niet gepland in onze agenda, maar berouw hadden we na afloop zeker niet. Wel het gevoel dat we van iets heel bijzonders getuige waren geweest.