Wintersleep - Wakker te schudden
Botanique, Brussel, 3 maart 2009
Gecharmeerd als we waren door ‘Welcome To The Night Sky’, het tweede album van Wintersleep, konden we het niet laten om deze jonge meute Canadezen ook in levende lijve te gaan aanschouwen. Ideale muziek trouwens om een weekend mee af te sluiten. Uptempo waar het moet, ontspannen waar het kan.
Gezien de eerder magere opkomst werden de staantribunes in de rotonde gebruikt als zitplaats. Nu mag de muziek van Wintersleep soms best ingetogen zijn, een staand publiek had voor dit concert naar onze mening een grote meerwaarde betekend. En uiteraard zijn we daar zelf ook schuldig aan. Ook wij waren immers te lui om van onze krent te komen.
Het eerste nummer beloofde nochtans al meteen dat het toch goed zou komen. Een lange, maar nergens vervelende intro, waarna het doordringende orgel (met gitarist en in dit geval toetsenist Tim D’Eon uiteindelijk bovenop het krukje) geflankeerd door twee gitaren van Miasmal Smoke & the Yellow Bellied Freaks de haren al meteen ten berge deden rijzen. Alleen de bas stond aanvankelijk wel erg zwaar op de voorgrond in de mix waardoor Archaeologists de mist inging. Ook de stem van Paul Murphy kwam hier, in tegenstelling tot op de plaat, jammer genoeg niet helemaal tot zijn recht.
Met Astronaut en het bezwerende Weighty Ghost lukte dat beter, waarna het optreden terug een beetje inzakte. De aandacht dreef af en de eerder vermelde haren geraakten in (winter)slaap. Uiteindelijk dienden we te wachten tot een krachtig Laser Beams, gevolgd door wat absoluut één van hun beste nummers is, Oblivion. Helaas werd de oplaaiende vlam daarna opnieuw gesmoord.
Als bisnummer werd nog Danse Macabre opgedist, waaruit opnieuw bleek dat de groep het wel degelijk in zich heeft om meer te veroorzaken dan enkele tappende voeten en een schuddebollend hoofd. Een wat enthousiaster publiek zou alvast een goed begin zijn geweest. Enkele lessen assertiviteit zouden de band wellicht ook geen kwaad doen.
Het blijkt maar weer eens dat een goeie plaat maken één ding is. Die plaat vertalen naar een liveshow is er duidelijk een heel ander. Desondanks blijven wij geloven dat in deze band heel wat potentie schuilt. Men moet hen enkel nog wakker weten te schudden.