Wim Mertens - Werelduniek onder de kerktoren
Handelsbeurs, Gent, 17 september 2010
Zijn er nog mensen die denken dat ze de muziek van Wim Mertens niet kennen? Verschillende nummers van deze hedendaagse, Vlaamse componist zijn de afgelopen decennia ons leven binnengeslopen. Het beginwijsje van de nachtradio, de openingstune van het tv-journaal en als uithangbord van een grote gsm-provider. Minder bekend is dat er achter die populaire deuntjes een baanbrekend en uitgebreid oeuvre schuilt waar liefhebbers van het genre op fantastische wijze in kunnen verdwalen. Ook de liveoptredens van Wim Mertens, solo of met ensemble zijn steeds een fantastische muzikale belevenis.
Reden van afspraak in de Handelsbeurs was de uitvoering van Mertens’ laatste werk 'Zee Versus Zed', de eerste volledig nieuwe release sinds de afronding van een enorme reissuegolf (zesentachtig cd’s in twee jaar) door EMI classics. In het eerste deel van het avondvullende programma kwam 'Zee Versus Zed' volledig aanbod, gearrangeerd voor piano en strijkkwintet. Een klassiek strijkkwintet bestaat uit twee violen, een altviool en twee cello’s maar bij dit ensemble werd een van de cello’s vervangen door een contrabas.
Het resultaat was een breed en warm geluid dat in dialoog ging met het heldere pianospel van Wim Mertens. Ook het achtste instrument op scene, Mertens eigen, van emotie doordrenkte ongeschoolde stem werd soms ingezet, vaak als prikkelend tegengewicht voor de rest. Opvallende ster was de Russische Tatiana Samouil die de eerste vioolpartijen gepassioneerd inkleurde, en dit zonder veel show maar wel op een echte Stradivarius. Het zegt iets over de onopvallende kwaliteit van Mertens muziek.
In het deel na de onderbreking werd er teruggegrepen naar ouder werk. Met No Testament, Often A Bird, Close Cover en Struggle For Pleasure meed Mertens het best-of-werk niet. Sommige ensemble-arrangementen bleven heel dicht bij het origineel, andere dan weer niet. 4 Mains, vandaag gespeeld met slechts twee handen maar gesteund door vijf strijkers klonk tegelijkertijd verrassend en vertrouwd in de oren.
Maar het meest genoten we nog van minder bekend oud werk als And Bring You Back, The Personell Changes, Watch! en van het onuitgegeven Tactility. De allergrootste fans zaten waarschijnlijk op het puntje van hun stoel voor At Home. Deze single uit 1988 speelde hij al zo’n twintig jaar niet meer live.
Ons respect voor Wim Mertens was al groot. Met dit concert is het nog gegroeid. Eigenlijk is Wim Mertens een typisch Belgisch verschijnsel. Een werelduniek artiest bouwt verder aan zijn levenswerk, hier naast ons onder de kerktoren, terwijl de massa de andere kant opkijkt.
17 september 2010
Kristiaan Art
