White Rabbits - Overbodige argwaan

Botanique, Brussel, 28 november 2009

Of we geen zin hadden om langs te lopen bij het optreden van de volgende hype? Hadden we die Pitchforkrecensie al gelezen? Een interview was ook altijd mogelijk… . De platenmaatschappij deed er alles aan om toch maar wat volk bij elkaar te schrapen voor het optreden van White Rabbits in de Witloof Bar van de Botanique. En wij zijn nu eenmaal niet tegendraads.

Het was het laatste optreden van een tournee van zeven weken en de opkomst was eerder magertjes. Maar we hebben daar ooit Vampire Weekend weten optreden voor een euh, … select gezelschap en ook dat hebben we ons nooit beklaagd. Dus waarom ook niet.

Met ‘Its Frightening’ hebben ze net een tweede plaat op de markt gegooid en het lijkt erop dat ze klaar zijn voor het grote werk. De single Percussion Gun lijkt gemaakt om potten te gaan breken op de radio. Je wordt geconfronteerd met flarden Cold War Kids en ook Air Traffic of Clap Your Hands Say Yeah lijken niet al te veraf te zijn. Maar je hoort vooral White Rabbits, en dat is alvast een goed teken.

Ze zijn met zijn zessen en ze zijn nog jong. Het enthousiasme en de passie komt duidelijk uit hun muziek naar voren en dat belooft het beste. Vooral de percussie heeft een belangrijke rol binnen de muziek, waardoor het geheel een beetje tribal aandoet.

Ook op het podium was er die energie die van de band uitging. Drummer Jamie Levinson was de stuwende kracht en werd daarin bijgestaan door percussionist Matthew Clark, die ook zijn duit in het zakje deed als additionele gitarist en toetsenist. Alexander Even concentreerde zich op het manische af op zijn gitaar, en deed daar de vreemdste geluiden uit tevoorschijn borrelen, geluiden die dat toetsje extra aan hun songs toevoegden.

Bassist Brian Betancourt was essentieel voor het donkere, maar krachtige geluid van de groep. Toen hij vanwege een gebroken snaar noodgedwongen aan de kant moest blijven, nam zanger-toetsenist Stephen Patterson de baspartijen even voor zijn rekening met behulp van de synthesizer en meteen leek de spankracht tijdens Kid On My Shoulders even zoek.

Het begon echter allemaal erg veelbelovend en de luisteraar werd quasi onmiddellijk meegezogen in de windhoos die de band veroorzaakte. Hoewel de band even naar zichzelf op zoek moest gaan na hoger vermeld incident, werd er toch naar een hoogtepunt toegewerkt met een scherp Percussion Gun en ook het enige bisnummer (The Salesman (Tramp Life)) bleek een revelatie. Met Patterson en die andere zanger-gitarist Gregory Roberts als speerpunt was het duidelijk de bedoeling om geen gevangenen te nemen.

Het is altijd met de nodige argwaan dat we aan zo’n opdracht beginnen, maar dit keer was daar geen enkele reden voor. White Rabbits heeft het in zich om volgend jaar op Pukkelpop, net als Vampire Weekend dit jaar, de grote tent aan flarden te spelen.