Weite - Avontuurlijk avondje
Sojo, 18 januari 2025
Altijd een avontuur, zo'n concertzaal waar je nog nooit geweest bent. En uiteraard blijkt het dan niet te zijn waar je dacht dat het was. Maar na een tocht tussen putjes en kuilen op de niet al te ruime parking van Jeugdhuis Sojo en na verzeild te zijn geraakt in één of andere feestzaal, vonden we dan toch wat we uiteindelijk zochten. Het Leuvense is stilaan blijkbaar de bakermat van de psychedelische rock (zie ook Down The Hill) en Orange Factory is daarbij een belangrijke... euh, factor. Het was ook via die weg dat Weite (net als ooit eerder al zusterbands Elder en Delving) in Kessel-Lo terecht kwam. Maakt allemaal niet uit. Wij waren er om te genieten van de beste seventies-psychedelica der laatste jaren. En genieten deden we wel degelijk.
“Heavy-psych jam-band from Belgium”, staat er op de Facebook-pagina van voorprogramma Rivercrest te lezen. En veel beter viel de lawine, die we over ons heen gestort kregen, ook niet te omschrijven. De jams duurden elk tien tot twintig minuten lang en werden van kop tot teen volgestouwd met gitaren, een Rhodes en een indrukwekkende ritmesectie van bas, drums en percussie. Dan was er nog de saxofoon, die zorgde voor puike, energieke solo’s. Wonderlijk genoeg was elk van die instrumenten ook min of meer te horen in die geweldige potpourri. Er werd aan die jams dus ook wel degelijk gewerkt. Veel beweging vanwege de muzikanten moest je daarentegen niet verwachten. De ogen vermeden angstvallig contact te maken met het publiek, en van de vierkante meter werd amper afgeweken. Wat wil je ook met zeven mensen op een piepklein podium. Blijkbaar nergens voor nodig ook, want het publiek ging vlotjes mee het wilde water in. Wie kan het dan wat schelen of hier al dan niet een groot publiek voor is. Genieten kan duidelijk ook op kleine schaal.
Maar het moet toch gezegd dat het de support act toch een beetje aan verfijning ontbrak. En dat is nu net waar die andere band op het programma in excelleert. Weite maakte er een erezaak van de nummers zorgvuldig op te bouwen, steeds vanuit een andere invalshoek. Dat kon de smaakvolle bas van opener Versteinert zijn, van waaruit de track dan steeds verder uitwaaierde tot de finale, geweldige ontploffing naar het einde toe. Bij een volgende instrumental (bij Weite is er van vocals geen enkele sprake) was het dan misschien de gitaar die de festiviteiten inzette. Of het was gewoon drummer Nick DiSalvo die aftikte.
Opvallend was ook (hetgeen ons ook al op de plaat was opgevallen) dat songs vaak opgedeeld werden in stukken, waarvan de onderlinge correlatie dan wel duidelijk was, maar die dan toch de indruk gaven los te staan van elkaar. Dat was al zo in de eerder genoemde opener van de set, maar bleef uiteindelijk een lopende draad doorheen het ganse concert, waarvoor uit de beide albums van de band werd gepikt.
Ook bij Weite waren de songs lang, maar door de eerder aangestipte werkmethode viel dat nergens op. Alleen was het voor de argeloze luisteraar soms moeilijk om uit te maken waar een song nu precies begon of eindigde. Maar voor de doorsnee psychedelica-fan maakt dat uiteindelijk weinig uit. Het is het geheel waar het om gaat, het gevoel dat je wordt opgezogen door de muziek om dan na de show weer verhit en bezweet te worden uitgespuugd. Subtiel werd afgewisseld met ruig, dromerig ging weleens over in intrigerende dubbele gitaarsolo's, snel kwam na rustig en ga zo maar door. En ook in dit geval was er buiten het gemusiceer weinig op dat podium te zien. Hoefde ook niet, gezien het overgrote deel van de aanwezigen voortdurend het hoofd ritmisch op en neer bewoog en de belichting heel erg beperkt was. Zoals dat dan gaat in jeugdhuizen. Je werkt nu eenmaal met de middelen, die je beschikbaar hebt.
Mogen we ten slotte nog afsluiter Roter Traum vermelden als hoogtepunt van een tocht door dit muzikale gebergte. Een tocht die vermoeiend was, maar ook zoveel moois had meegebracht. En de top werd echt bereikt met dat laatste nummer, dat zich al eerder in onze all-time-favourites heeft genesteld. Daar stond het al van toen we het op plaat hoorden, maar in JH Sojo klom het meteen nog enkele plaatsjes hoger.
We hadden nooit gedacht dit ooit te zullen schrijven, maar Weite heeft die andere zusterbands in Jeugdhuis Sojo voorlopig terug gedrongen naar de achtergrond. Het is aan hen om een passend antwoord te vinden.
