Wavefest VII - Codewoord: dansen
Baroeg, 31 oktober 2021
Op Halloween trotseerden wij de felle regenbuien onderweg naar Rotterdam om voor u verslag uit te brengen van de zevende, vorig jaar nog uitgestelde editie van Wavefest. En verhip, in Nederland weten ze verduiveld goed hoe een geslaagd new wave-feestje in elkaar te steken!
Tweehonderdvijftig gelukkigen mochten er zondag binnen in de gezellige club Baroeg, gelegen langsheen het Spinozapark. En zij konden genieten van een gevarieerd, zij het overwegend elektronisch getint programma. Willem Stinissen mocht in de namiddag de spits afbijten met de catchy minimal synthmuziek, die hij produceert onder de naam Raderkraft. De eerste - maar lang niet laatste - danspasjes werden gezet op culthits als Du Bist Meine en De Witte Streep, maar ook bijvoorbeeld op het nieuwe, eerder ebm-getinte Dust And Debris.
Zwarte Poëzie, één van de bands van Edwin van der Velde, bestaat al ietsje langer en de sound schuurt iets meer tegen de postpunk aan. Er weerklonk dus ook af en toe een scherpe gitaar tijdens de set, maar toch lag de nadruk ook bij hen op drummachines en synths. En op de uitstekende nummers uit het eerder dit jaar verschenen ‘Zelfportret’ met als hoogtepunten dansbare pareltjes als Pijnstiller, Fiasco, Grafveld B en De Laatste Dagen.
Al een geluk dat we graag dansen, want ook tijdens het daaropvolgende optreden van het Franse eensmansproject Sydney Valette was stilstaan amper een optie. De man maakt dan ook verbazend verslavende synthpopdeuntjes, overgoten met een do-it-yourself punksausje en dito attitude. How Many Lives, Fight Back en I Can’t waren slechts enkele van de uitschieters van zijn geslaagde passage.
Veel belangstelling was er voor het Berlijnse duo NNHMN, één van de absolute revelaties van de laatste jaren. De combinatie van donkere elektro, naar techno lonkende beats en sensuele vrouwelijke vocalen deed ons meer dan eens denken aan het geluid van Boy Harsher. Tracks als Tomorrow’s Heroine, Your Body, Der Unweise en Cold Eyes hebben evenwel genoeg intrinsieke potentie om ons elke mogelijke muzikale vergelijking zonder vermurwen te doen wegdansen. En dat deden we…
Dansen leek wel het sleutelwoord deze avond, net als muzikale duo’s trouwens. Iets wat tevens bewezen werd door de twee Françaises van Minuit Machine, die daarna het podium innamen. Voor ons vormden zij alvast één van dé redenen om dit Wavefest niet te missen. En ze stelden niet teleur. Hélène de Thoury (zie ook Hante) achter de synths en de kleine zangeres Amandine Stioui trakteerden ons op een gesmaakte elektrowaveset met als hoogtepunten onder meer Danger, Don’t Run From The Fire, Lovers Of The Night, Prey/Hunter en Empty Shell. Goed gedaan!
En wat dan gezegd over de prestatie van Linea Aspera? Het was nog maar de tweede maal dat we analoge elektronicawizard Ryan Ambridge en zangeres Alison Lewis (aka Zanias) live aan het werk zagen, maar we genoten in Rotterdam van begin tot eind van de onweerstaanbare dark wave-/minimalklanken. Nummers als Preservation Bias, Synapse, Attica, Hinterland en Malarone zijn dan ook ondertussen zo'n beetje tot klassiekers in het genre uitgegroeid. En recenter werk als Entropy, Solar Flare, Redshift en Event Horizon moet daar allerminst voor onderdoen. Kortom: terechte afsluiter van een zonder meer geslaagd festival!