W-Festival - Fotoreportage dag 3: daar is het volk

Klein Strand Oostende , 23 augustus 2022 - 27 augustus 2022

Ook al hadden we op donderdag geweldige optredens gezien van onder andere Squeeze, Paul Carrack en Ligtning Seeds, het waren nu niet de meest toonaangeefde bands uit de jaren tachtig. Dat dacht ook het publiek, dat er spijtig genoeg voor opteerde om thuis te blijven.

Op vrijdag, met het weekend in zicht, was dat toch een ander paar mouwen, want met Level 42, The Proclaimers en Kid Creole & The Coconuts stonden er grote kanonnen op het podium. En uiteraard wou iedereen om verschillende redenen luidkeels Forever Young en Big in Japan meezingen met Alphaville. Dus het klein strand was eindelijk gezellig gevuld. 

Wij onthouden vooral van Stereo MC's, die het, zoals rapper Rob Birch het zo fijn wist te verwoorden, "raw" zijn, Grootste hit Connected volgde al vroeg in de set, maar daarna ging het verder met een stomende live versie van On 33 uit het debuut van 1989 ondertussen. 

Heather Nova had zich eerder al ge-out als "nineties girl", maar wou uiteraard het eightiesfeestje niet ondermijnen. Kid Creole heeft ondertussen iets meer dan zeventig jaar op de teller, maar de oude vos is de streken nog lang niet verleerd. De Coconuts lijken in ieder geval geen jaar ouder te zijn geworden, eerder het tegenovergestelde. In ieder geval stond de live band ongelooflijk straf te grooven. Het was voor Kid Creole een koud kunstje om dit met al zijn ervaring af te werken.

 

Level 42 staat garant voor kwaliteit en met een set hits waaronder Love Games, Hot Water en Lessons in Love kon het ook niet mis gaan. Voordeel is dat de band eigenlijk nooit is gestopt met touren en muziek maken. Vandaar dat het allemaal zo vlot klinkt en de participatie van het  publiek zo soepel loopt.

 

Voor headliner Alphaville daarentegen is het wel "werkendag". De tand des tijds heeft zanger Marian Gold duidelijk niet gespaard. De engelenstem van destijds leek plots heel wat lager te liggen dan in de jaren tachtig. Maar eenmaal je mee was in het verhaal en dankzij het zalige enthousiasme van de schijnbaar onuitputbare Marian, kon je lekker genieten van nummers, die vooral uit de jaren tachtig stamden, gespeeld door een iets jongere, stevige band, zoals toch het opzet is van een festival als dit.

Dag drie was met andere woorden een topdag.