Villagers - In de ban van de Hobbit
Botanique, Brussel, 20 november 2010
Soms lijkt het eenvoudiger om een goede singer-songwriter te vinden dan een vakkundige loodgieter aan de haak te slaan. Binnen het nooit aflatende aanbod met als tag "man met gitaar" was er dit jaar eentje dat halsstarrig kwam bovendrijven. Conor O’ Brien is Villagers, en met een prachtig optreden in de Rotonde van de Botanique bewees hij opnieuw dat hij ook live niet meer te negeren valt.
Eerder dit jaar stond de man al eens in dezelfde zaal in het voorprogramma van Wild Beasts, een van de acts waarmee hij trouwens zijn nominatie voor de Mercury Music Award moest delen. Toen deed hij het op zijn eentje, deze keer kon de Botanique kennis maken met de viriele liveband die O’Brien rond zich verzamelde.
Maar om te bewijzen dat hij het ook nog steeds op zijn eentje kan verscheen hij voor het openingsnummer 27 Strangers toch nog alleen op het podium. Al van het eerste akkoord bleek dat hij niet meer nodig had dan zijn gitaar en zijn stem om de zaal muisstil te krijgen. Conor O’Brien zag er met zijn middeleeuws kapsel en kleine gestalte wat uit als een hobbit, maar zoals u weet zijn die dwergen soms tot grootse dingen in staat.
Zijn gezellen vervoegden hem voor The Meaning Of The Ritual en Home. Even leek het er op dat hij al zijn kruit al meteen zou verschieten. Tijdens Becoming A Jackal hield de hele zaal zijn adem in en we kregen letterlijk kippenvel over ons hele lijf toen O’Brien tijdens Pieces huilde als een wolf terwijl zijn groep om hem heen allerlei demonen losliet. Als het optreden nu was stopgezet, was het al perfect geweest.
Met Memoir, een nieuw uptempo solonummer over een verloren liefde, werd er gas terug genomen. Vervolgens werd On A Sunlit Stage, een ouder nummer dat de cd niet haalde, ingezet. Ieder nummer bracht hij met een geconcentreerde begeestering. De indrukken en invloeden vlogen ons om de oren, maar Villagers heeft onmiskenbaar al een eigen gezicht.
Het was pas tijdens de bisnummers, Cecilia en Ship Of Promises dat we ons realiseerden aan wie O’Brien ons die hele tijd had doen denken. Het stemtimbre heeft hij gemeen met zijn bijna naamgenoot Coner Oberst van Bright Eyes. Gelukkig zal er voor dit soort singer-songwriters altijd plaats genoeg zijn op de wereld. Wij verwachten nog grootse dingen van Villagers.
20 november 2010