Unknown Mortal Orchestra - De meest veelzijdige
Ancienne Belgique, Brussel, 3 november 2015
Het moment waarop ook het grote publiek de groepen, waar we hier al jaren over brullen, begint te omarmen is aangebroken: Tame Impala heeft met The Less I Know The Better een onvervalste hit te pakken en staat begin volgend jaar in Vorst Nationaal. En ook wanneer het over Unknown Mortal Orchestra gaat, wordt er over een voorzichtige doorbraak gepraat. Met dank aan Multi-Love, de single, en ‘Multi-Love’, de plaat. En dus mochten ze het bordje UITVERKOCHT aan de voordeur van de AB hangen, al was het dan nog maar de Box.
En samen met die doorbraak lijkt ook Ruban Nielsons (geen typfout) band aan een veranderingsproces bezig te zijn. De songs klinken live één voor één anders dan op plaat. Meer bemeten op grote concertzalen of op de festivalweides van volgende zomer. En het straffe is: dat stoort niet eens. Want hoewel de nummers een nieuw kleedje aangemeten krijgen, is het in het merendeel van de gevallen ook een kleedje dat hen goed staat.
Zo begint en eindigt de show op dezelfde manier: alsof Unknown Mortal Orchestra met Nile Rodgers in de studio heeft gezeten. Van Can’t Keep Checking My Phone, de afsluiter, hadden we dat verwacht, maar van Like Acid Rain, de opener en op plaat een kleinood van twee minuten, niet. Nog straffer is de transformatie die Necessary Evil heeft ondergaan: op plaat onderkoeld, maar live opgepompt en van uitgebreide solo’s voorzien zodat het zelfs op iets van Led Zeppelin had kunnen lijken. En waar How Can You Luv Me zich op de debuutplaat nog wist te verbergen achter een muur van waas, leek het live wel alsof The Weeknd en Flea mee het podium waren opgekropen.
Voeg daarbij dat Unknown Mortal Orchestra met From The Sun twee jaar geleden al één van de mooiste songs van hun generatie afleverde en dat dat liedje op het podium een lange outro meekreeg met een gitaarsolo van Nielson en we zien het nummer zo een festivalset euforisch afsluiten, laat op de avond.
En van die pareltjes heeft UMO er na drie platen al opvallend veel. Al opgemerkt hoe aanstekelijk FFunny Friends in essentie is? En wat voor een efficiënte tranensong So Good At Being In Trouble is? En dan hebben we het nog niet eens over Multi-Love gehad, het nummer dat misschien wel de doorbraak gaat forceren.
Niets dan lof tot nu toe, maar jammer genoeg moeten we ook zeggen dat bij sommige nummers de outro te lang was, dat een drumsolo in het midden van een nummer (How Can You Luv Me) het tempo eruithaalt en dat net Swim And Sleep (Like A Shark) voorbij dwarrelde zonder indruk te maken tussen de zware concurrentie.
Maar we willen deze kanttekeningen de pret niet laten drukken: Unknown Mortal Orchestra is volop aan een evolutie bezig als liveband en die evolutie zou hen wel eens geen windeieren kunnen leggen. Wij zagen alvast een enorm getalenteerde groep aan het werk. Blijf dezelfde koers volgen en ze zouden wel eens de meest veelzijdige band van hun generatie kunnen worden.