Unknown Mortal Orchestra - Funki love
Ancienne Belgique, Brussel, 31 mei 2015
Het woord “driehoeksverhouding” zagen we nog nooit zo vaak op onze newsfeed langskomen als in de week voor de passage van Unknown Mortal Orchestra in Brussel. De interviews, festivalaankondigingen en recensies vlogen ons om de oren. En met reden: ‘Multi-Love’ is een razend interessante plaat.
Twee jaar geleden deden de Nieuw-Zeelanders, toen nog met drie en slechts twee albums onder de arm, de AB Club al eens aan. We herinneren ons van die set niet in het minst de jams. Die waren er nog steeds, maar in compactere vorm; en met meer richting. Met ‘Multi-Love’ is het handjevol pareltjes van op het debuut en ‘II’ dan ook sterk uitgebreid. Nielson toont zich meer dan ooit als een van de weinige songschrijvers die nummers met meer dan tien akkoorden belachelijk catchy kan laten klinken.
Want zo laat ‘Multi-Love’ zich in haar geheel beschrijven, of de nummers nu geïnjecteerd zijn met onvervalste disco, soul of de psychrock die hen al altijd eigen was. Like Acid Rain toonde al van aan de start dat UMO strak stond, en had gewerkt aan details. Desondanks werd het potentieel van de song als opener niet helemaal benut, zij het door de zichtbare vermoeidheid van de band, zij het door een ietwat vreemde mix, waarin de in effecten gedrenkte vocals zich op de achtergrond bevonden.
Met een groovy From The Sun raakten de jongens langzaam maar zeker in hun element. Dat het oudere materiaal mee had kunnen profiteren van UMO’s transformatie bleek toen How Can U Luv Me, een monsterhit-in-potentie die op hun debuut verdronk in de lo-fi productie, helemaal tot zijn recht kon komen. Ffunny Ffrends, Thought Ballune en So Good At Being In Trouble: ze klonken nooit beter.
Een andere zijde van die transformatie was de noodzaak een vierde bandlid aan te werven voor de keys. Quincy McCary liet zich bij momenten iets te veel gaan met barokke versieringen en arpeggio’s. Gelukkig zorgde zijn spelplezier ervoor dat die ijver slechts heel af en toe echt stoorde. Daarbij was de seventiesballad The World Is Crowded zonder zijn backing vocals en pianospel niet half zo meeslepend geweest.
De band verliet het podium na single Multi-Love. Dat klonk, net als bisronde-opener Necessary Evil, net iets minder fris dan op plaat, maar zorgde wel voor een golf van herkenning. Het heerlijke hoornlijntje in die laatste werd trouwens opgevangen door synths. Met Can’t Keep Checking My Phone kregen ze uiteindelijk de hele AB-Club aan het schuifelen.
Unknown Mortal Orchestra heeft de focus (terecht) op songs gelegd en toonde met een gebalde set klaar te zijn voor de festivals deze zomer.