tUnE-yArDs - Cynisme het zwijgen opgelegd

Trix Club, Antwerpen, 5 november 2014

Wantrouwig staan tegenover mensen in fluorescerende pakjes zit in ons instinct - enter Merrill Garbus en band, niet helemaal op hun gemak aan de start, maar vastberaden om de Trix Club aan het dansen te krijgen.  Een Trix Club die gevuld was met een publiek dat opvallend ouder was dan dat van St. Vincent nog geen week geleden: Tune-Yards lijkt voorlopig nog vooral voor de meerwaardezoekers.

Openen deden ze met Sink-O. Geen ‘veilige’ opener, dat is altijd met vuur spelen. Het nummer klonk dan ook een beetje als een opwarming.  Maar eerlijk is eerlijk, op ‘Nikki Nack’ staan geen veilige nummers, en dat maakt de plaat net zo fantastisch. Daarbij zou dat opwarmen het achteraf gezien nog dubbel en dik waard  blijken.

Want de set ging in stijgende lijn – net als het niveau van haar opeenvolgende platen in stijgende lijn is gegaan. Vooral materiaal van de tweede plaat spelen was dus een evidente keuze: Real Thing, Hey Life en later in de set Water Fountain kregen energieke uitvoeringen die zelfs de stijfste hark in Trix uiteindelijk overstag deden gaan. Met Wait For A Minute bewees Garbus niet alleen tekeer te kunnen gaan als een bacchante maar ook zachtheid en tederheid te bezitten, soms zelfs met kippenvel tot gevolg.

Op ‘w h o k i l l’ was Tune-Yards de balans tussen pop, Afrikaanse invloeden, disco, R&B en god weet wat nog allemaal nog aan het zoeken. Het kon de pret tijdens Gangsta niet bederven. De song mag dan nog van een andere klasse zijn dan bovengenoemde ‘Nikki Nack’-tracks, er was altijd zoveel gaande op het podium dat we kregen geen tijd om ons druk te maken over het gebrek aan coherentie.

De zeldzame keren dat Merrill het met haar ukele deed, tijdens Powa bijvoorbeeld, hield ze zich dan wel staande, het waren de gedetailleerde percussie en samenzang die het meeste indruk maakten. Tijdens een verder heel fijn Bizness vroegen we ons zelfs af of die ukele niet voor een klein deel een gimmick was, zoals de outfits.

Gimmicks of geen gimmicks, een strak en energiek concert is een strak en energiek concert. Slaagt Tune-Yards er in de toekomst in de boosdoeners die hen al eerder de das hebben omgedaan alsnog van zich af te schudden en daarbij niets aan originaliteit te verliezen dan zouden de ‘gek doen om gek te doen’-stemmen verstommen. Nu moeten de mensen nog even door de gefluoresceerde vermomming kijken, maar laten ze dat vooral doen!